Camel van Camel
Camel bracht dit debuutalbum uit in 1973 nadat het in ’72 een contract had getekend bij MCA Records. Het album had weinig succes en MCA zag daarom weing heil in het uitbrengen van een tweede album. Mirage, de opvolger van een jaar later, werd uitgebracht door Deram/Decca. Bij dat label zou de band tien jaar blijven. De twee bekendste Camel nummers op dit debuut (met de bezetting van Latimer, Bardens, Ward, Ferguson) zijn Never Let Go en Mystic Queen. Dit zijn twee echte Camel klassiekers. Andrew Latimer, een van mijn favoriete gitaristen, speelt op dit debuut al prachtig gitaar, met mooie lange solo’s, die zeer melodieus zijn. Natuurlijk zijn de zangpartijen niet bepaald om over naar huis te schrijven. Dat is het ook nooit geweest bij deze band. Maar het warme geluid, een combinatie van jazz en symfo, door de gitaren en de toetsen dat je ook op dit album hoort, maakt dit debuut, dat ik nooit op CD heb gekocht, toch best overtuigend. Ondanks die andere songs als Slow Yourself Down, Six Ate, Seperation, Curiosity en Arubaluba, die niet bepaald de bekendere nummers zijn die deze uitstekende prog band heeft gemaakt. Ook al is dan wel niet het beste album van de band, vind ik deze toch beter dan latere albums als Harbour Of Tears, Dust And Dreams en Rajaz. Opgenomen in Morgan Studios (AT 1760 – Egg, The Cure, UFO) in Londen.
