The Dunnemin Opinion

Dit is de tweede CD alweer van de zoon van Eddy van Halen. Nadat zijn solodebuut in 2021 verscheen is hij blijkbaar aan het werk gebleven. En dat moet je denk ik wel letterlijk nemen, want op deze opvolger heeft hij alles (net als op zijn debuut) in z’n eentje gedaan. Zanger, gitarist, bassist, drummer, percussionist, pianist en alle muziek zelf geschreven, En dat verdiend altijd groot respect. Dan moet je wel een workaholic zijn, die weet wat hij doet. En het resultaat mag er zijn. Deze tweede CD klinkt als het beste werk van Foo Fighters, maar dan met een eigen kenmerkend geluid. Het is radiovriendelijke stadion rock. Met een paar gitaarsolo’s op het album die aan zijn vader doen denken. Met nummers als Right?, Like A Pastine,, Miles Above Me, Take A Bow en I’m Alright waarmee je je als luchtgitaarspeler voor de spiegel best vermaken zult. Wolfgang Van Halen gaat een grote toekomst tegemoed. Opgenomen in de 5051 Studio’s in Los Angeles van zijn vader en waar alles van Van Halen vanaf het 1984 album opgenomen is, en geproduceerd door Michael Baskette. Uitgebracht door BMG (The Allman Betts Band 2019, Chrissie Hynde 2021).

Wanneer ben je origineel en wanneer ben je een naaper? Soms is het moeilijk om dat te horen. Ondertussen veroverd Greta van Fleet de wereld. Er is geen ontkomen aan. Dit is de eerste CD die ik van deze jongens heb gekocht (die andere twee albums heb ik vaak op You Tube bekeken en beluisterd). Ja, inderdaad, het is Led Zeppelin dat je hoort. En ook ja, Zeppelin heeft zelf ook heel veel geleend en gejat. En welke andere band eigenlijk niet? Maakt dat uit? Meestal wel. Soms is originaliteit niet het enige argument om iets goed te vinden of niet. Niet altijd hoefd iets vernieuwend te zijn (kwestie van smaak denk ik). Gedrevenheid, creativiteit, techniek, passie, humor. Het kan allemaal meespelen. Inmiddels is GVF niet meer the next big thing, maar worden deze bandleden, de broers Joshua Kiszka, Jacob Kiszka, Samuel Kiszka en Daniel Wagner, inmiddels zelf gezien als de nieuwe rocksterren van de toekomst. Nee, deze CD valt me niet tegen. Ik hoor weldegelijk een eigen geluid, hoewel sommige nummers, Meeting The Master, The Indigo Streak en Farewel For Now inderdaad nog wel aan Zeppelin doen denken. Faithful, Waited All Your Love, The Falling Sky, Sacred The Thread zijn gewoon prima rocknummers die op zichzelf staan. Waar ik wel een beetje moeite mee heb in zowel de videos als in het inlegboekje van deze CD, is het imago van de band: zwaarden, paarden, rotsformaties, een woest landschap en een vrouw die op Sandy Denny moet lijken, doet allemaal wel heel erg aan Stairway To Heaven en de film The Song Remains The Same denken. Dat ze een Fairport Convention nummer hebben gecoverd op een van hun EP’s vind ik dan wel weer cool. Als je goed naar zanger Josh Kiszka luisterd en kijkt, en dat zijn stem op Robert Plant lijkt kan hij ook niets aan doen, kun je niet anders concluderen dan dat je het vanzelf gewoon goed gaat vinden. Ik ben definitief om. Geproduceerd door Dave Cobb, opgenomen in RCA Studio A in Nashville (AT 1760 – Dolly Parton) en Low Country South Savannah Georgia en uitgebracht door Lava/Republic.

Colter Wall is een Canadese songschrijver, geboren in Swift Current, Saskatchewan. Een muzikant en zanger met een diepe bariton stem. Zijn titelloze debuutalbum kwam uit in 2017. Little Songs is inmiddels zijn vierde. Bekend met countrymuziek toen hij opgroeide, zoals met Johnny Cash, begon hij op dertienjarige leeftijd muziek te spelen van rockbands als AC/DC, Black Sabbath en Led Zeppelin. Later raakte hij geinteresseerd in oude bluesartiesten en begon toen naar folk en country te luisteren, naar artiesten als Woody Guthrie, Ramblin’ Jack Elliott, Gram Parsons, Townes Van Zandt, George Jones, Waylon Jennings, Willie Nelson en Hank Williams. En dat is duidelijk te horen op deze CD. Colter Wall is een echte verhalenverteller, een oude ziel in een jong lichaam. Dat doet hij soms zingend en soms pratend. Met een doorleefde stem en met veel levenservaring ervaring krijg je de indruk. Op Little Songs staan liedjes over de prairie, het weer, cowboys, koeien, alcohol, bergen, stof, coyotes, bread en beans en ziet hij zichzelf als een soort van Honky Tonk Nighthawk. Prairie Evening/Sagebrush Waltz, Standing Here, Corralling The Blues, For A Long While, Little Songs en Evangelina, zijn allemaal prachtig vertolkt door deze man met zijn gitaar. In het laatste nummer, The Last loving Words, zingt hij ‘goodbye, goodnight, so long my friend, i fear that New Mexico is where my trail ends‘, maar dan heb je inmiddels al een uitstekend album gehoord, dat inderdaad doet denken aan Townes Van Zandt, Lee Hazlewood en Marty Robbins. Ronduit indrukwekkend. Uitgebracht door Black Hole Music.