(1366) Spinvis – Goochelaars & Geesten (2007)

Voor mij is Spinvis de Nederlandse Eels. Erik de Jong is een man die stil verlangen, heimwee, smacht, observaties en relativering tot kunst verheven heeft. Zijn teksten hebben een groot poetisch gehalte. Alsof je Gerard Reve, Cees Nooteboom, Harrie Mulish of WF Hermans op muziek hoort. Overdreven uiteraard. Maar het doet wel aan muzikale literatuur denken. Goochelaars & Geesten is een muzikale collage vol met leuke vondsten, prachtige volzinnen en bestaat in feite uit B-kantjes, nummers voor muziek opdrachten (NPS, de Gemeente Amsterdam), tv- en filmmuziek en zelfs een gedeelte van een kort hoorspel. Er staan maar een paar nieuwe nummers op zoals Loop Der Dingen en Was. Spinvis is in staat om alles heel klein te houden. Met een half fluisterende stem zijn Loop Der Dingen en Wat Zei Alice Ook Alweer daarvan goede voorbeelden. Intiem, dat is wat hij is, alsof hij het alleen tegen jou heeft en tegen niemand anders. Wespen Op De Appeltaart en Op Een ochtend In Het Heelal hebben prachtige arrangementen. Ferdinand Cheval, een instrumentaal nummer met alleen cello, altviool en viool, Was, een bewerking van Poupee De Cire Poupee De Son van Serge Gainsbourg en Het Laatste Wonder, zijn allemaal heel mooi. Het Laatste Wonder luisterd als een klein muzikaal schilderijtje of als een slagroomgebakje, zoet en hapbaar, en laat horen waarom Spinvis zo fenomenaal is. Mare Frigoris, mompelend gezongen zonder woorden als een Franse chanson, is ook heel mooi. Spinvis zingt zoals hij praat, praat terwijl hij zingt en luisterd terwijl hij praat: hij doet alles op dezelfde momenten tegelijk. Het is gezongen spreektaal. In Nederland kunnen hem dat maar heel weinig anderen nadoen. Uitgebracht door Excelsior (AT 1760 – o.a. JohanMosszZzAnne SoldaatAlamo Racetrack, en na 2018 gekocht Meindert TalmaHallo VenrayMICH en traumahelikopter).

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , , | Leave a comment

Mammoth WVH – II (2023)

Dit is de tweede CD alweer van de zoon van Eddy van Halen. Nadat zijn solodebuut in 2021 verscheen is hij blijkbaar aan het werk gebleven. En dat moet je denk ik wel letterlijk nemen, want op deze opvolger heeft hij alles (net als op zijn debuut) in z’n eentje gedaan. Zanger, gitarist, bassist, drummer, percussionist, pianist en alle muziek zelf geschreven, En dat verdiend altijd groot respect. Dan moet je wel een workaholic zijn, die weet wat hij doet. En het resultaat mag er zijn. Deze tweede CD klinkt als het beste werk van Foo Fighters, maar dan met een eigen kenmerkend geluid. Het is radiovriendelijke stadion rock. Met een paar gitaarsolo’s op het album die aan zijn vader doen denken. Met nummers als Right?Like A Pastine,, Miles Above MeTake A Bow en I’m Alright waarmee je je als luchtgitaarspeler voor de spiegel best vermaken zult. Wolfgang Van Halen gaat een grote toekomst tegemoed. Opgenomen in de 5051 Studio’s in Los Angeles van zijn vader en waar alles van Van Halen vanaf het 1984 album opgenomen is, en geproduceerd door Michael Baskette. Uitgebracht door BMG (The Allman Betts Band 2019, Chrissie Hynde 2021).

Posted in Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

(1367) The Streets – A Grand Don’t Come For Free (2004)

A Grand Don’t Come For Free is een charmant en ongebruikelijk hip hop album. Hoe je dit precies moet noemen? Een rap opera? Alternatieve hip hop? UK garage? Een mix van dit alles? Dit album van The Streets is in ieder geval diepzinniger dan de meest gemaakte gangsta rap. Het is een conceptalbum over een gedesorienteerde nietsnut wiens alledaagse problemen op een amusante wijze aan de luisteraar wordt medegedeeld. Dat gaat over gokken, een niet ingeleverde DVD, een bezoek aan een nachtclub, het roken van een joint, een vakantie, een stuk gelopen liefdesrelatie en het nuttigen van alcohol. En dat alles aan ons medegedeeld door Mike Skinner, de man achter dit project, afwisselend gesproken en gezongen in het brummy dialect en afkomstig uit Birmingham. Het feit dat Skinner absoluut geen gepolijste zangstem heeft maakt deze CD uitermate aantrekkelijk. Dat maakt het komisch en maakt het realistsch waardoor je je met hem kunt identificeren. Get Out Of My HouseDry Your Eyes (doet denken aan Stan van Eminem), Fit But You Know ItBlinded By The Lights en het finalenummer Empty Cans, steken boven de andere nummers uit. Met een paar gastbijdragen van een aantal voor mij onbekende andere zangers/rappers is dit voornameljk gemaakt door Skinner zelf. Een mooi staaltje van creativiteit. Ik weet nu ook weer waarom ik die twee albums van Sleaford Mods zo leuk vind. Heeft muzikaal duidelijk overeenkomsten. Uitgebracht door Pure Groove Music.

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , , | Leave a comment

Joe Henry

Joseph Lee Henry is een Amerikaanse songschrijver, gitarist en producer. Als artiest heeft hij vijftien studioalbums uitgebracht. en meerdere albums geproduceerd voor andere artiesten, waaronder drie Grammy Award-winnende producties. Henry werd geboren in Charlotte, North Carolina, de staat waar zijn ouders, die hij beschreef als vrome christenen, ook vandaan kwamen. Hij groeide op in Oakland Township, Michigan en ging naar een aantal Rochester Community Schools. Hij studeerde af aan de Rochester Adams High School en studeerde vervolgens af aan de Universiteit van Michigan. Henry verhuisde in 1985 naar Brooklyn, New York en begon op te treden in lokale muziekpodia. Hij bracht zijn eerste album Talk of Heaven uit in 1986. Het album leverde hem een platencontract op bij A&M, dat vervolgens de albums Murder of Crows in 1989 en Shuffletown in 1990 uitbracht. Shuffletown, geproduceerd door T-Bone Burnett, vertegenwoordigde een verschuiving in muzikale richting naar het alt country genre. Zijn laatste studioalbum verscheen in 2023: All The Eye Can See. Als producer heeft hij veel albums op zijn naam staan en heeft hij tevens nummers geschreven voor andere artiesten zoals Rosanne Cash, Joan Baez, Chely Wright, Bonnie RaittMadonna, Tom Jones en vele anderen. Albums van artiesten die hij heeft geproduceerd zijn o.a. die van Solomon Burke, Aimee Mann, Bettye LaVette, Elvis Costello, Loudon Wainwright III, Salif KeitaMose Allison, Aaron Neville, Bonnie RaittBillie BraggHayes CarllJoan Baez en Rhiannon Giddens. Voor de albums van Ramblin’ Jack ElliotSolomon Burke en Carolina Chocolate Drops (A Stranger Here, Don’t Give Up On Me, Genuine Negro Jig) won hij een Grammy. Henry is getrouwd met de zus van Madonna.

Henry heeft twee albums in mijn 1760 lijst geproduceerd:

  • (443) Allen Toussaint – The Bright Mississippi
  • (565) Ramblin’ Jack Elliot – A Stranger Here
Posted in Blog | Tagged | Leave a comment

Greta Van Fleet – Starcatcher (2023)

Wanneer ben je origineel en wanneer ben je een naaper? Soms is het moeilijk om dat te horen. Ondertussen veroverd Greta van Fleet de wereld. Er is geen ontkomen aan. Dit is de eerste CD die ik van deze jongens heb gekocht (die andere twee albums heb ik vaak op You Tube bekeken en beluisterd). Ja, inderdaad, het is Led Zeppelin dat je hoort. En ook ja, Zeppelin heeft zelf ook heel veel geleend en gejat. En welke andere band eigenlijk niet? Maakt dat uit? Meestal wel. Soms is originaliteit niet het enige argument om iets goed te vinden of niet. Niet altijd hoefd iets vernieuwend te zijn (kwestie van smaak denk ik). Gedrevenheid, creativiteit, techniek, passie, humor. Het kan allemaal meespelen. Inmiddels is GVF niet meer the next big thing, maar worden deze bandleden, de broers Joshua Kiszka, Jacob Kiszka, Samuel Kiszka en Daniel Wagner, inmiddels zelf gezien als de nieuwe rocksterren van de toekomst. Nee, deze CD valt me niet tegen. Ik hoor weldegelijk een eigen geluid, hoewel sommige nummers, Meeting The MasterThe Indigo Streak en Farewel For Now inderdaad nog wel aan Zeppelin doen denken. FaithfulWaited All Your LoveThe Falling SkySacred The Thread zijn gewoon prima rocknummers die op zichzelf staan. Waar ik wel een beetje moeite mee heb in zowel de videos als in het inlegboekje van deze CD, is het imago van de band: zwaarden, paarden, rotsformaties, een woest landschap en een vrouw die op Sandy Denny moet lijken, doet allemaal wel heel erg aan Stairway To Heaven en de film The Song Remains The Same denken. Dat ze een Fairport Convention nummer hebben gecoverd op een van hun EP’s vind ik dan wel weer cool. Als je goed naar zanger Josh Kiszka luisterd en kijkt, en dat zijn stem op Robert Plant lijkt kan hij ook niets aan doen, kun je niet anders concluderen dan dat je het vanzelf gewoon goed gaat vinden. Ik ben definitief om. Geproduceerd door Dave Cobb, opgenomen in RCA Studio A in Nashville (AT 1760 – Dolly Parton) en Low Country South Savannah Georgia en uitgebracht door Lava/Republic.

Posted in Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

(1368) Meat Puppets – Meat Puppets II (1984)

Deze CD is een beetje te vergelijken met dat album van Violent Femmes dat ik in mijn 1760 lijst heb staan. Het heeft een zelfde soort energie. Hoewel dat meer folk punk is en deze van de Meat Puppets meer wordt omschreven als cow punk (country punk). Meat Puppets was een van de belangrijkste bands uit de Amerikaanse underground beweging. Er staan drie nummers op die later door Nirvana zijn gecoverd op het MTV Unplugged album uit 1994: PlateauOh Me en Lake Of Fire, waarop Curt en Chris Kirkwood, als additional musicians, zelf ook meespeelden. Meat Puppets bestond op dit album uit het trio Derrick Bostrom en deze twee broers. Deze jongens waren op deze CD geniaal. Er staan vrij toegankelijke gitaarnummers op die met een soort van luchtigheid gespeeld worden, zoals het instrumentale I’m A Mindless Idiot. En er zit ook een zekere psychedelische en space-achtige kant aan een aantal nummers die weer aan Grateful Dead doen denken, en ook aan Neil Young. De speelsheid van vooral de gitaarpartijen is zeker een pluspunt, nummers als Lost, What To Do en Aurora Borealis zijn gewoon zeer amusant en toegankelijk. terwijl er ook een paar echte rechtoe rechtaan punk nummers op staan als Split Myself In Two en Teenager(s). Ja liedjes schrijven dat konden deze jongens wel. En grappig is dit album ook met een hoge aaibaarheidsfactor. Om vrolijk van te worden. Uitgebracht door SST Records (AT 1760 – Minutemen).

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , , , , | Leave a comment

Colter Wall – Little Songs (2023)

Colter Wall is een Canadese songschrijver, geboren in Swift Current, Saskatchewan. Een muzikant en zanger met een diepe bariton stem. Zijn titelloze debuutalbum kwam uit in 2017. Little Songs is inmiddels zijn vierde. Bekend met countrymuziek toen hij opgroeide, zoals met Johnny Cash, begon hij op dertienjarige leeftijd muziek te spelen van rockbands als AC/DCBlack Sabbath en Led Zeppelin. Later raakte hij geinteresseerd in oude bluesartiesten en begon toen naar folk en country te luisteren, naar artiesten als Woody GuthrieRamblin’ Jack ElliottGram Parsons, Townes Van Zandt, George Jones, Waylon JenningsWillie Nelson en Hank Williams. En dat is duidelijk te horen op deze CD. Colter Wall is een echte verhalenverteller, een oude ziel in een jong lichaam. Dat doet hij soms zingend en soms pratend. Met een doorleefde stem en met veel levenservaring ervaring krijg je de indruk. Op Little Songs staan liedjes over de prairie, het weer, cowboys, koeien, alcohol, bergen, stof, coyotes, bread en beans en ziet hij zichzelf als een soort van Honky Tonk Nighthawk. Prairie Evening/Sagebrush WaltzStanding HereCorralling The BluesFor A Long While, Little Songs en Evangelina, zijn allemaal prachtig vertolkt door deze man met zijn gitaar. In het laatste nummer, The Last loving Words, zingt hij ‘goodbye, goodnight, so long my friend, i fear that New Mexico is where my trail ends‘, maar dan heb je inmiddels al een uitstekend album gehoord, dat inderdaad doet denken aan Townes Van ZandtLee Hazlewood en Marty Robbins. Ronduit indrukwekkend. Uitgebracht door Black Hole Music.

Posted in Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

(1369) Prodigy – The Fat Of The Land (1997)

Een geweldige CD. Met de twee superhits Smack My Bitch Up en Firestarter. Twee harde beukende tracks, die je het vel van je kop aftrekken. Maar op het album staan meerdere goede nummers. Deze CD van Prodigy, voorheen The Prodigy, in 1997 uitgebracht, maakt in 2023 nog steeds induk. Het zit zeer vernuftig in elkaar. Het album is een hectische belevenis, dat grenst aan de waanzin. Wat voor sommigen ongestructureerd kabaal is waarvan men zenuwachtig wordt, is voor anderen (zoals voor mij) iets om rustig van te worden. Deze big beat, een elektronisch muziekgenre, zeer populair in de late jaren negentig, dat meestal gebruik maakt van zware breakbeats en synthesizer-gegenereerde patronen en loops, is te vergelijken met Dig Your Own Hole van The Chemical Brothers, ook wel een goed album. Maar deze is iets rauwer en iets harder. Beste nummers zijn behalve Smack My Bitch Up en Firestarter, met een geweldige videoclip met in de hoofdrol zanger Keith Flynt met zijn levenslustige branie (in 2019 0verleden) als Johnny Rotten in zijn beste dagen, maar zeer zeker ook het Brian Eno achtige ClimbatizeNarayan (met Crispian Mills van Kula Shaker), Funky Shit dat je zomaar zou kunnen gebruiken in een James Bond film en Diesel Power, een rap in een elektronisch jasje. The Fat Of The Land is een tijdloos album. Uitgebracht door XL Recordings (AT 1760 – Vampire WeekendElvis Perkins in DreamlandThe HorrorsAtoms For PeaceM.I.A.).

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , , | Leave a comment

Kerstalbums

Alligator Records is een Amerikaans bluesplatenlabel uit Chicago (wat nog steeds actief is), en heeft sinds de oprichting in 1971 meer dan tweehonderdvijftig blues- en bluesrock albums uitgebracht. Met onder meer (een aantal voor mij onbekende) artiesten als Lonnie Mack, Marcia Ball, Koko Taylor, Lonnie Brooks, Lil’ Ed & The Blues Imperials, Eddy Clearwater, Charlie Musselwhite, James Cotton, Sam Lay, Smokin’ Joe Kubek, Roomful of Blues, Eric Lindell, JJ Grey & MOFRO, Lee Rocker, Cephas & Wiggins en Michael Burks, heeft het label door de jaren heen in de bluesscene van Chicago een uitstekende staat van dienst weten op te bouwen. Al deze artiesten hebben in het verleden ook allemaal kerstnummers opgenomen. Een aantal daarvan staan op deze verzamel CD The Alligator Records Christmas Collection uit 1992. En deze zijn allemaal echt prachtig. Allemaal lekkere langzame en meeslepende blues nummers. Het album van southern rockband Lynyrd Skynynrd, Christmas Time Again, komt uit 2000. En dat is ook wel een aardige. Met nummers als Santa’s Messin’ With The Kid, Santa Claus Wants Some Lovin, dat ook op die Alligator CD staat, Hallelujah It’s Christmas, uitgevoerd door 38 Special, de band van de broer van in 1977 door een vliegtuigongeluk overleden Ronnie Van Zant: Donnie Van Zant, Greensleeves, Skynyrd Family en Santa Claus Is Coming To Town, zul je beslist ook een gezellige kerst vieren.

Nieuwe toegevoegde nummers in mijn verzameling:

  • Christmas (Clarence Gatemouth Brown)
  • Christmas On The Bayou (Lonnie Brooks)
  • Christmas Time Again (Lynyrd Skynyrd)
  • Christmas Time In The Country (Kenny Neal)
  • Classical Christmas (Lynyrd Skynyrd)
  • Deck The Halls With Boogie Woogie (Katie Webster)
  • Greensleeves (Lynyrd Skynyrd)
  • Hallelujah, It’s Christmas (38 Special)
  • I’m Your Santa (Lil’ Ed & The Blues Imperials)
  • Mama’s Song (Lynyrd Skynyrd)
  • Merry, Merry Christmas (Koko Taylor)
  • One Parent Christmas (Saffire & The Uppity Blues Women)
  • Please Let me Be Your Santa Claus (William Clarke)
  • Santa Claus Wants Some Lovin’ (Lynyrd Skynyrd, Tinsley Ellis)
  • Santa’s Messin’ With The Kid (Lynyrd Skynyrd)
  • Skynyrd Family (Lynyrd Skynyrd)

Top 5 met de meeste uitvoeringen:

  • (1) Silent Night 13 keer
  • (2) Jingle Bells 10 keer
  • (2) Little Drummer Boy 10 keer
  • (2) Santa Claus Is Comin’ To Town 10 keer
  • (5) White Christmas 8 keer
Posted in Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

Single Top 75 (update #50)

Crucify van Tori Amos staat op dit moment waar het moet staan in mijn Single Top 75: op de tweede plek. Dat vind ik namelijk een geweldig nummer van een artiest die ik echt bewonder. De andere singles heb ik meteen in de 250 Tip Cavalcade gezet: Paradis Perdus van Christine and the Queens (3), Wake Me Up Before You Go-Go van Wham! (27), en You Take My Breath Away van Eva Cassisdy (38). Van het album Sya van Issa Bagayogo zijn geen singles uitgebracht. I Have Seen van Zero 7 is nu afgedaald naar mijn tweede lijst met singles.

Crucify / Paradis Perdus / Wake Me Up Before You Go-Go / You Take My Breath Away

en verder…..

EEN WILLEKEURIGE SINGLE TOP 75 AANDACHTVERDIENER

OF EENTJE DIE ER OORSPRONKELIJK IN HEEFT GESTAAN EN ER UIT IS VERDWENEN

Hijo De La Luna

van

(1674) Mecano – Entre El Cielo Y El Suelo

Posted in Geen categorie | Leave a comment

De uitklaphoes van de LP #83

Camel van Camel

Camel bracht dit debuutalbum uit in 1973 nadat het in ’72 een contract had getekend bij MCA Records. Het album had weinig succes en MCA zag daarom weing heil in het uitbrengen van een tweede album. Mirage, de opvolger van een jaar later, werd uitgebracht door Deram/Decca. Bij dat label zou de band tien jaar blijven. De twee bekendste Camel nummers op dit debuut (met de bezetting van Latimer, Bardens, Ward, Ferguson) zijn Never Let Go en Mystic Queen. Dit zijn twee echte Camel klassiekers. Andrew Latimer, een van mijn favoriete gitaristen, speelt op dit debuut al prachtig gitaar, met mooie lange solo’s, die zeer melodieus zijn. Natuurlijk zijn de zangpartijen niet bepaald om over naar huis te schrijven. Dat is het ook nooit geweest bij deze band. Maar het warme geluid, een combinatie van jazz en symfo, door de gitaren en de toetsen dat je ook op dit album hoort, maakt dit debuut, dat ik nooit op CD heb gekocht, toch best overtuigend. Ondanks die andere songs als Slow Yourself DownSix Ate, SeperationCuriosity en Arubaluba, die niet bepaald de bekendere nummers zijn die deze uitstekende prog band heeft gemaakt. Ook al is dan wel niet het beste album van de band, vind ik deze toch beter dan latere albums als Harbour Of Tears, Dust And Dreams en Rajaz. Opgenomen in Morgan Studios (AT 1760 – EggThe CureUFO) in Londen.

Posted in LP Verzameling | Leave a comment