Schijnbaar is er niets veranderd voor Graham Nash. De man is eenentachtig en heeft vroeger hele mooie liedjes gemaakt. Met die stem van hem wist hij iedereen te raken. Luisterend naar dit album van hem besef je weer hoe belangrijk hij was voor het vocale geluid van CSN&Y. De man die verantwoordelijk was voor nummers als I Used To Be A King, Our House, Teach Your Children, Military Madness, Simple Man en Man In The Mirror, vond dat het maar weer eens tijd werd voor een nieuw studioalbum, zijn eerste met originele nieuwe nummers sinds 2016. Met nieuwe inspiratie om de wereld zijn politieke standpunten maar weer eens de wereld in te slingeren (waar je het uiteraard niet altijd mee eens hoefd te zijn). En misschien dat het besef van de vergankelijkheid van het leven door de dood van David Crosby ook meegespeeld heeft voor het maken van dit album. Maar helaas: de onderwerpen van al deze nummers zijn allemaal cliche’s en gaan over het klimaat, de liefde, de mensheid en indirect ook over Donald Trump. Dat weten we nu allemaal wel zo’n beetje, denk ik. Op het nummer Buddy’s Back, een ode aan Buddy Holly, zingt in iedergeval een andere oude vriend van hem mee: Allan Clarke van The Hollies (dit nummer schijnt ook op het nieuwe album van Clarke zelf te staan en waarop Nash dan weer is te horen). Je kunt je afvragen of deze muziek nog steeds relevant is. Maar ik blijf toch een zwak voor deze man houden. Net als Nash album Live: Songs For Beginners/Wild Tales van vorig jaar gemasterd door Bob Ludwig. Dat album heeft veel meer mijn voorkeur. Uitgebracht door BMG (The Allman Betts Band 2019, Chrissie Hynde 2021).
