Even In The Quietest Moments… van Supertramp
Van de eerste zes LP’s die Supertramp van 1970 tot en met 1979 uitbracht is deze de enige die ik niet op CD heb. Even In The Quietest Moments… (1977) verscheen twee jaar voor Breakfast In America (1979), die ik in mijn 1760 lijst heb staan. Maar misschien dat op deze ook een paar van de mooiste nummers van Supertramp zijn terug te vinden: Give A Little Bit, Even In The Quitest Moments en Fools Overture. Ik denk dat ze, als ik een lijstje zou maken met mijn favoriete Supertramp nummers, dat deze alle drie in mijn top tien zouden staan. Vooral Fools Overture, dat met gemak tussen de beste prog nummers van Genesis, Pink Floyd en Yes zou passen, is een song met veel emotionele diepgang (mede natuurlijk door die stem van Churchill). Ik krijg steeds weer opnieuw kippevel wanneer ik Roger Hodgson hoor zingen: “History recalls, how great the fall can be, while everybody’s sleeping, the boat’s put out to sea.” Kijk naar de film Dunkirk, en je begrijpt wat ik bedoel. Ook het vermelden waard altijd bij Supertramp is de uitstekende saxofonist en klarinettist John Helliwell, die op deze LP te horen is op Give A Little Bit, Lover Boy, Babaji, From Now On en Fool’s Overture. Mede door zijn spel had Supertramp altijd dat eigen typische geluid. Uitgebracht door EMI (AT 1760 – o.a. Queen, Talk Talk, Kayak, Kate Bush en Cockney Rejects) en opgenomen in Caribou Ranch, Nederland, Colorado (AT 1760 – Return To Forever) en in The Record Plant in Los Angeles (AT – 1760 Black Sabbath, Yngwie Malmsteen, Devo, Soda Stereo).
