Body And Soul van Joe Jackson
Body And Soul is het zevende studioalbum van Joe Jackson, uitgebracht in 1984. Het verscheen na het album Night And Day (1982). Het was Jackson’s eerste volledig digitale project. De nummers zijn een mix van pop, jazz en latin. De albumhoes is een verwijzing naar die van Sonny Rollins: Vol. 2 uit 1957. Het album bevat originele popsongs, waarvan de helft latijnse elementen heeft, zoals salsa, de cha-cha-cha, de Cubaanse bolero en het instrumentale cancion. Met Jackson’s vaste getrouwen Gary Burke op drums, Graham Maby op bas, Ed Roynesdal op viool en guiro, Tony Aiello op claves, fluit en saxofoon, Michael Morreale op bugel en trompet, Vinnie Zummo op gitaar en Ellen Foley als achtergrondzangeres, is Jackson zelf te horen als saxofonist en pianist. Persoonlijk vind ik dit niet het beste werk van ‘The Angry Young Man”. Look Sharp, I’m The Man, Jumpin’ Jive, Night And Day, Blaze Of Glory en Volume 4, vind ik allemaal beter. Maar deze komt er dan wel vlak achteraan. Hoogtepunten zijn vooral Happy Ending, een duet met Elaine Caswell, Be My Number Two en You Can’t Get What You Want (Till You Know What You Want). Uitgebracht door A&M Records, opgenomen in Masonic Hall (AT 1760 – Wynton Marsalis), Vanguard Studios en Atlantic Studios (AT 1760 – Big Joe Turner, Jan Akkerman, Roberta Flack, Albert Ayler) en geproduceerd door Jackson en David Kershenbaum.
