Het blijft altijd een genot om naar Van Morrison te luisteren. Met zijn oude albums doe ik dat met enige regelmaat, maar helaas niet vaak genoeg. Van The Man is en blijft een onwankelbare rots in de muzikale branding. En hij blijft maar leveren, steeds weer opnieuw. Hoewel ik sinds lange tijd geen nieuw album van hem heb gekocht (de laatste was Down The Road uit 2002), werd het maar weer eens tijd om dat wel te doen. En wat een vreugde weer opnieuw. What’s It Gonna Take?, zijn drieenveertigste, als opvolger van Latest Record Project, Vol. 1 uit 2021, is namelijk een heerlijk soul, jazz en R&B album: het is wederom van hoge kwaliteit. Met Van The Man valt blijkbaar nog steeds niet te spotten: alle woede en frustraties zingt en speel hij als vanouds weer van zich af. Als een man met een mening, als een cynicus, en altijd als iemand om rekening mee te houden. Vooral als muzikant die altijd origineel is. Hij zingt over van alles en nog wat: over Bill Gates, regeringen, banken, covid, globalisten, fake news, Klaus Schwab en MSM, in nummers als Dangerous, Fighting Back Is the New Normal, Fodder For The Masses, Sometimes It’s Just Blah Blah Blah, Money From America, I Ain’t No Celebrity. Al deze nummers doen ertoe. Van The Man blijft maar schijnen. Hij blijft een heldere ster aan het firmament. Met diepgang en emotie. Hij is nog steeds iemand die we nodig hebben. Hij is gevaarlijk. En daarom houden we van hem.
