All The Roadrunning van Mark Knopfler en Emmylou Harris is een prachtig album. Met allemaal gevoelige country en bluegrass nummers. Rijk, warm, weelderig en weemoedig is een goede omschrijving. De twee hebben elkaar ooit in 1987 voor het eerst ontmoet bij een Chet Atkins televisieshow en hebben altijd contact onderhouden. De stemmen passen perfect bij elkaar. Zonder elkaar al met een indrukwekkende carriere gezegend, maar met elkaar op dit album ronduit magisch: door elkaar met hun zangstemmen de ruimte te geven, maar zeker ook door het goede gitaarspel van Knopfler. De nummers lijken allemaal zo uit de losse pols geschut te zijn (in feite heeft de duur van het album zeven jaar in beslag genomen) met een soort van laconieke gemakkelijkheid, dat zeer overtuigend en eerlijk overkomt. Alle twaalf nummers zijn meer dan fraai. This is Us, Red Swaggerwing en Belle Starr, in de wat meer uptempo nummers, als ze echt letterlijk met elkaar aan het zingen zijn, doen ze me zelfs lichtjes denken aan Johnny Cash en June Carter. Een groter compliment is er denk ik niet. Bij This Is Goodbye, gebasseerd op een laatste telefoongesprek van een passagier van de 9/11 vliegtuigcrash in het WTC gebouw, krijg je letterlijk koude rillingen. Samen met de andere muzikanten op dit album Richard Bennet (At 1760 – The Maverics, Pistol Annies), Guy Fletcher, Dan Dugmore, Paul Franklin (AT 1760 – Notting Hillbillies, Lyle Lovett, Mary Chapin Carpenter, Alan Jackson) Stuart Duncan, Glenn Worf (AT 1760 – Pistol Annies), Chad Cromwell en Jim Horn (AT 1760 – Beach Boys, Warren Zevon, Buffalo Springfield, Todd Rundgren, Traveling Wilburys, Van Dyke Parks, Christopher, Cross, Carpenters) hebben Knopfler en Harris een prachtig album gemaakt. Ik denk ze met recht trots op deze samenwerking zullen zijn. Uitgebracht door Mercury.
