Confessions Of A Pop Group van The Style Council
Toen deze LP in 1988 uitkwam had Paul Weller al zes studio LP’s met The Jam en drie studio LP’s met The Style Council uitgebracht (tien jaar later zou er nog een laatste album verschijnen), en moest zijn lange solocarriere nog beginnen. Die teller staat inmiddels ook alweer op zestien albums. Een onvoorstelbare hoeveelheid met werk dus van een man die ik zelf altijd vergelijk met Joe Jackson en Elvis Costello. Confessions Of A Pop Group is een mengeling van pop, klassiek, funk en jazz. De LP was toendertijd een financiele flop, vergeleken althans met de eerste twee LP’s. Het is zelfs het slechtst verkochte album uit Weller’s hele carriere. Maar ik vind het zeer aangename muziek. Het doet soms zelfs aan The Beach Boys denken, Een van de hoogtepunten is The Story Of Someone’s Shoe met een bijdrage van The Swingle Singers. Andere jazz muzikanten Frank Ricotti (AT 1760 – Terence Trent D’Arby, Bryan Ferry, Tina Turner, Amy Winehouse) en Dick Morrissey (AT 1760 – Jon Anderson, Jon & Vangelis) zijn op percussie en op fluit ook te horen op nummers als The Story Of Someone’s Shoe en How She Threw It All Away. Nee, niet beter dan My Favorite Shop die ik in mijn 1760 lijst heb staan, en ook geen album met nummers als Long Hot Summer, My Ever Changing Moods, Shout To The Top en The Lodgers. Maar met dit album is ook niets mis. It’s A very Deep Sea, Changing Of The Guard en Life At A Top Peoples Health Farm, zijn gewoon prima nummers. Samen met toetsenist Mick Talbot, drummer Steve White en zangeres Dee C. Dee was The Style Council een van de opmerkelijkste bands uit de jaren tachtig. Het was het laatste album dat Polydor van de band zou uitbrengen. Hierna zou Weller een solo carriere beginnen.
