(959) Beardfish – Destined Solitaire
Ik heb twee albums van het Zweedse Beardfish, Mammoth en Destined Solitaire uit 2009 en 2011, dat van 2003 en 2015 acht albums heeft uitgebracht. De band bestaat niet meer en is in 2016 gestopt. Deze retro symfo (laten we het zo maar noemen) doet op het album Destined Solitaire inclusief mellotron en Hammondorgel het meest denken aan het oude Genesis (met Hackett en Gabriel), Gentle Giant, King Crimson en zelfs aan het oude Kayak, uit de tijd van See See The Sun en Royal Bed Bouncer. En ook hoor ik Finch soms een beetje. Afwijkend is echter wel het gebruik van een accordion op het nummer Coup De Grace en het titelnummer Destined Solitaire waarin de zanger zelfs begint te grunten. Op de rest van het album klinkt de zanger een stuk helderder. Destined Solitaire is een kleurrijk album met veel tempowisselingen, gespeeld door uitstekende muzikanten, die blijkbaar goed geluisterd hebben naar al die bovengenoemde bands uit het verleden. Het andere album dat ik heb, Mammoth, verschenen in 2011, vind ik net iets minder, is iets heavier en leunt meer meer naar de hardrock, maar waarop die ingewikkelde structuren ook aanwezig zijn. Met ook een overduidelijk jaren zeventig symfo geluid. Met af en toe ook een saxofoon, bijvoorbeeld op And The Stone Said: If I Could Speak. Akakabotu vind ik een van de sterkste nummers, dat aan Camel doet denken. Deze symfo hoort wat mij betreft in het rijtje thuis met bands als Pendragon, Saga, Marillion, Coheed and Cambria, The Mars Volta, Spock’s Beard en IQ. Zeer smaakvol. Beidde uitgebracht door Inside Out.
