Pride van Robert Palmer
Er zijn van die artiesten waarvan ik nu denk had ik daar vroeger maar veel meer LP’s of CD’s van gekocht. Robert Palmer is daar ook een van. Ik heb zijn album Secrets in mijn 1760 lijst staan. Luisterend naar zijn muziek zou je niet denken dat hij een Brit was, maar eerder een Amerikaan. Hij had ongelooflijk veel soul in zijn stem. Van 1974 tot en met 2003 (hij is in 2003 overleden) heeft hij maar liefst veertien albums uitgebracht. En heel veel singles. Wie kent ze niet: Every Kinda People, Best Of Both Worlds, Bad Case Of Loving You (Doctor, Doctor), Can We Still Be Friends, Addicted To Love. Om er maar een paar te noemen. Pride, een van de drie LP’s die ik heb, die andere zijn Double Fun en Heavy Nova, laat een opmerkelijke combinatie van westerse pop, reggae, arabische muziek, calypso en Ameikaanse funk horen. Zeker er staan wel een paar zwakke nummers op, maar er zijn er ook een aantal zeer geslaagd. En dat zijn er iets van vijf, met dus allemaal verschillende invloeden. Het openingsnummer Pride is een West-Indische opbeurende track. Deadline is synth-pop. Een cover van Kool & The Gang, Take My Heart (You Can Have It If You Want It), waarvan hij de titel heeft veranderd in You Can Have It (Take My Heart) is funk. You Are In My System, ook een cover, van The System, oorspronkelijk mede gescheven door David Frank, die ook op dit album op keyboards is te horen, is een funk en R&B nummer. En het vijfde nummer op kant 2, The Silver Gun, zingt Palmer zelfs in het Urdu. Rupert Hine (in mijn 1760 lijst producer van het Saga album en als muzikant te beluisteren op het Tina Turner album) is ook op verschillende nummers op keyboards te bewonderen. Gedeeltelijk geproduceerd in Compass Point Studios op de Bahamas en uitgebracht door Island Records.
