Soda Stereo was een Argentijnse rockband, opgericht in Buenos Aires in 1982 door Gustavo Cerati (leadzang en gitaar), Héctor Bosio (bas) en Charly Alberti (drums). Het was de eerste Argentijnse band, en door critici beschouwd als een van de invloedrijkste, die mainstream succes behaalde in heel Latijns-Amerika. De band waagde zich aan vele stijlen, zoals musica divertida, new wave, darkwave, hardrock, alternatieve rock en elektronische rock. In 2014 stierf Cerati aan een hartstilstand, wat het officiele einde betekende voor de band als trio. In 2020 begonnen Bosio en Alberti aan een reunietournee onder de naam Soda Stereo door Noord- en Zuid-Amerika, getiteld Gracias Totales. Deze formatie bevatte verschillende gastzangers, waaronder Cerati’s zoon Benito, Richard Coleman, Mon Laferte, Juanes en anderen. Nada Personal was het tweede album van de band, uitgebracht in 1985. Vergeleken met het voorgaande debuutalbum uit 1984, liet het meer Britse new wave horen, zoals in Estoy Azulado, een nummer dat begint met een saxintroductie door gastmuzikant Gonzalo Palacios, en in Cuando Pase El Temblor, een nummer dat rock mengt met traditionele muziek uit het Andesgebergte. Zonder de dansbare ritmes los te laten, bereikte deze tweede LP meer diepgang in de teksten en volwassenheid in de melodieën. De gitaarpartijen op dit album doet soms aan Bowie’s Let’s Dance denken. Goed ontvangen door critici, betekende het een enorme toename in populariteit voor de band. Het album werd opgenomen in Estudios Moebio in Buenos Aires, Argentinië. Op het album staan drie singles: Juegos De Seduccion, Nada Personal en Cuando Pase El Temblor, die de doorbraaknummers werden voor de band in heel Zuid-Amerika.
