De keuze van een Album van een bepaalde Band of Artiest

(458) Supertramp – Breakfast In America

Wie in de jaren zeventig is opgegroeid kent al die nummers wel. SchoolBloody Well RightDreamerCrime Of The CenturyFool’s Overture, A Soapbox OperaGive A Little BitFrom Now OnEven In The Quietest Moments en It’s Raining Again. Deze nummers hoorde je vroeger veel op de radio. Supertramp zit wat symfo betreft voor mij ergens in het midden tussen SagaKansasELO, Marillion,The Alan Parsons ProjectYesGenesisJethro TullPink Floyd en Camel. Hoewel ik heel vroeger maar een LP van ze heb gekocht, Even In The Quietest Moments…, waarop Give A Little Bit en Fool’s Overture staan, was ik toch best wel een fan van deze band. Tot en met Breakfast In America hebben ze prima albums uitgebracht. Ik heb zes studioalbums en een livealbum van Supertramp. Het debuutalbum Supertramp (1970) doet me aan Genesis denken (en niet alleen om de hoes), met nummers als SurelyAubade/And I Am Not Like Other Birds Of Prey en Home Again. Het tweede album Indelibly Stamped (1971) is m’n minst favoriete, hoewel Times Have Changed en Aries (met dwarsfluit) nog wel gaan. Crime Of the Century (1974), met SchoolBloody Well RightAsylumDreamerRudyIf Everyone Was Listening en Crime Of The Century, staat tweede op mijn lijstje. Van Crisis? What Crisis (1975) vind ik alleen A Soapbox OperaAnother Man’s WomanLady en Poor Boy interessant. Some Things Never Change (1997) is een wat jazz- en popachtig album, maar is niet meer de Supertramp waar ik vroeger zo van hield. Er staan geen uitschieters op. You Win I LoseListen To Me Please en Sooner Or Later, vind ik de nog net iets betere nummers. En Paris (1980), het livealbum uit 1980, geeft je een mooi beeld van waarom Supertramp vroeger zo goed was. Breakfast In America (1979) is zonder twijfel echter mijn favoriete album. Dit album is groots om andere redenen. Het heeft een eigen universum en is voor mezelf te vergelijken met albums als Rumours van Fleetwood Mac, Boy van U2, Hotel California van The Eagles, Out Of The Blue van ELO en A Night Of The Opera van Queen. Dat zijn allemaal voorbeelden van albums die van A tot Z helemaal kloppen. The Locigal SongBreakfast In AmericaGoodbye Stranger en Take The Long Way Home, zijn maar een paar voorbeelden daarvan.

This entry was posted in CD Verzameling. Bookmark the permalink.