The Darkness – Motorheart (2021)

Ik ben geneigd te zeggen dat dit toch wel een leuke CD is. Maar je kunt jezelf afvragen of je deze jongens wel seieus moet nemen. Voor The Darkness is alles eigenlijk een grote grap. Ik heb eigenlijk altijd een soort aversie tegen deze band gehad. Maar toch wel nieuwschierig naar wat ze precies maken, heb ik deze CD toch maar eens gekocht. De neefjes van Spinal Tap hebben vorig jaar alweer hun zevende album afgeleverd, en ze doen niets anders dan ons van alles voor te schotelen wat we allemaal al eens eerder hebben gehoord. De falsetto stem van zanger Justin Hawkins, de lekkere vette riffs, de pakkende melodieen, de humoristische teksten: met veel cliche’s, vaak over de top, en van alles gepikt, maakt van dit album een verzameling nummers waar je je echter geen buil aan kunt vallen. Album van het jaar is het beslist niet geworden. En The Darkness brengt ons beslist niet het licht. Dat wil ik nu al verklappen. Leuk om een paar keer naar te luisteren, dat wel. Maar dan heb je het wel gehoord ook.