De Gipsy Kings maakte de flamenco, in 1987, met hun samensmelting van de Cubaanse rumba en de Spaanse flamenco, met hits als Bamboleo, Volare en Djobi Djoba, een korte periode in Nederland best wel populair. Ik kan me dat nog goed herinneren. Met aanstekelijke meledieen en samenzang en uitstekend gitaarspel, waar menig rockgitarist nog een puntje aan kan zuigen. En met passie, zoals altijd met deze muzieksoort. Flamenco is als het leven zelf en boeid me enorm. Je kan er triest en blij van worden. Allegria komt uit een eerdere periode, uit 1982, dan de bovenstaande hits die op het titelloze album Gypsy Kings staan. Dit album bestaat uit elf temperamentvolle stukken, en heeft een sfeer alsof je ergens op een Spaans strand naast een kampvuur zit met wijn en paella. Het doet erg traditioneel aan. Nummers als Pena Penita, Solituda, Un Amor en Tristessa laten allemaal van die typische en oorspronkelijke Spaanse levensliederen horen. Het album staat op plek 1555 in mijn 1760 lijst.
