Voorlopig even het laatste Franstalige album waar ik een stukje over probeer te schrijven. Op Niagara van Julien Clerc staat o.a. Ce n’est rien. En van dat nummer wordt ik eigenlijk gewoon vrolijk. Verder staan er natuurlijk nog wel een paar andere aardige nummers op zoals Les Tout Petits Details. Die vier andere Franse albums die ik de afgelopen week heb behandeld, verschillen eigenlijk niet zo heel veel van elkaar wat mijn muzieksmaak betreft. Maar omdat ik bij Julien Clerc van deze vier (Greco, Fontaine, Sardou en Clerc) door Clerc altijd nog het meest aan de Tour de France van de jaren zeventig en tachtig moet denken (DAT WAS THEO KOOMEN ACHTEROP DE MOTOR RICHTING PARIJS – DIT IS RADIO TOUR DE FRANCE – EN DIT IS JULIEN CLERC MET CE N’EST RIEN) prefereer ik deze daarom dan ook boven die andere albums die ik om hele andere redenen ook gewoon wel mooi vind. Misschien komt het ook wel omdat dit album gedeeltelijk meer pop is dan dat het traditionele chansons zijn. En misschien hou ik wel gewoon meer van popmuziek dan van Franse chansons. Soms zit het bij mij in de details die ik zelf ook niet kan verklaren. In 1971 uitgebracht door EMI Music France.
