(1337) Peter Perrett – How The West Was Won (2017)

Peter Perrett, zanger en gitarist van de punk en new wave band The Only Ones (drie albums gemaakt eind jaren zeventig en begin jaren tachtig) en later van The One, bracht in 2017 zijn solo debuut uit en sinds 1996 zijn eerste release : How The West was Won. Na al die jaren voor de buitenwereld van de aardbodem te zijn verdwenen is dit een glorieuze comeback. Want dit is een zeer sterke en opmerkelijke plaat, samen gemaakt met zijn twee zoons Jamie Perrett en Peter Parrett Jr. Het blijkt een album te zijn met veel karakter, bijtende humor, zelfspot en veel zeggingskracht waar je meteen voor valt. Als een echo naar zijn eigen verleden over liefde, pijn, spijt en verlossing. Zeer sympathiek dus. Doet het eerste sterke nummer How The West Was Won en ook het mooie Sweet Endevour een beetje denken aan de stem van Lou Reed, en soms aan die van Marianne Faithfull, staan er op dit album allemaal juweeltjes. Man Of ExtremesLiving In My HeadHard To Say NoAn Epic Story en Something In My Brain overstijgen de middelmaat ruimschoots. Rock ‘n’ Roll zit blijkbaar nog steeds in zijn longen. Opgenomen in Konk Studios (AT 1760 – The Kooks) door Peter Parrett zelf, zijn zoon Jamie Parrett en Chris Kimsey (AT 1760 – MarillionAnderson Brufford Wakeman Howe). Uitgebracht door Domino.

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , , | Leave a comment

Stephen Street

Street begon zijn muzikale carriere in de late jaren zeventig en speelde in verschillende bands in Londen. Hij speelde bas in de new wave, ska en popgroep Bim, samen met de latere Neneh Cherry en Massive Attack producer Cameron McVey. Een van Street’s eerste banen als in-house engineer was voor een sessie voor het Smiths nummer Heaven Knows I’m Miserable Now. Hoewel Street niet werkte aan de daaropvolgende opname William, It Was Really Nothing, werd hij gevraagd om hun volgende album, Meat Is Murder, te engineeren, waarbij Morrissey en Marr voor het eerst zelf produceerden. Gedurende deze tijd was hij engineer voor reggae artiesten, waaronder Black Uhuru, Linton Kwesi Johnson en voor juju muzikant King Sunny Ade. Hij hielp bij het produceren en mixen van verschillende nummers op Stephen Duffy’s eerste twee albums: The Ups And The Downs in 1985 en Because We Love You in 1986. Twaalf jaar later werkte hij met Duffy aan zijn album I Love My Friends uit 1998. Nadat The Smiths uit elkaar gingen, was Street producer en co-songwriter voor Morrissey’s debuut soloalbum Viva Hate, dat nummer 1 bereikte en twee top 10 hits in het VK voortbracht. Street en Vini Reilly, gitarist van Viva Hate, hadden een geschil over songwriting credits. Reilly beweerde de meerderheid van de nummers op het album te hebben geschreven, wat Street verwierp en beweerde dat hij de muziek schreef voor alle nummers op het album en dat Reilly daar geen rol in speelde. Street werd gecrediteerd als producer, songwriter, gitarist en basgitarist op het album. Street ging verder met het schrijven en produceren van nog twee singles voor Morrissey die op Bona Drag verschenen voordat de zanger hun samenwerking beeindigde, blijkbaar vanwege geschillen over royaltybetalingen en vermeende gesprekken tussen Street en Johnny Rogan, auteur van controversiele Morrissey teksten. Street produceerde vijf albums van Blur: Modern Life Is Rubbish, Parklife, The Great Escape, Blur en The Magic Whip. In 1992 begon Street samen te werken met de Ierse band The Cranberries op hun debuutalbum Everybody Else Is Doing It, So Why Can’t We?. Het album bleek een groot succes in de VS. In 1994 werkte Street opnieuw met de band aan hun tweede album No Need to Argue. Na twee albums met verschillende producers, werkte The Cranberries opnieuw samen met Street aan hun album uit 2001 Wake Up And Smell The Coffee en de twee extra tracks die werden opgenomen voor hun best of verzamelalbum uit 2002: Stars: The Best Of 1992-2002 genaamd Stars en New New York. Andere bands en artiesten voor wie Street albums produceerde zijn o.a. The Triffids, Idlewinds, The Psychedelic FursThe PretendersSuedeNew Order, The Subways, Babyshambles en Madness. In februari 2020 ontving Street de prijs voor Outstanding Contribution to UK Music bij de Music Producer’s Guild Awards. 

Albums in mijn 1760 lijst die Street heeft geproduceerd:

  • (446) Morrissey – Viva Hate
  • (864) Kaiser Chiefs – Employment (co producer)
  • (1396) The Cranberries – Everybody Else Is Doing It, So Why Can’t We?

Posted in Blog | Tagged | Leave a comment

Een muzikale terugblik op 2023 (deel 2)

Er zijn een aantal labels waarvan ik in 2023 meerdere albums heb gekocht: twee albums van BMG, Columbia/Sony, Exile, Excelsior, Matador, Partisan/Knitting Factory en van Anti- zelfs drie albums. Niet alleen omdat ik van Anti- (James Brandon Lewis Trio, The Tallest Man On Earth, Glen Hansard) de meeste (drie) albums heb gekocht maar zeker ook om de kwaliteit van die drie albums, is Anti- wat mij betreft HET Label van 2023. Wat overigens niet wil zeggen dat deze Anti- albums ook daadwerkelijk in mijn top tien met mijn favoriete albums van 2023 zullen staan. Dat lijstje wil ik over een paar dagen behandelen.

  • Graham Nash – Now (BMG)
  • Mammoth WVH – II (BMG)
  • Bob Dylan – Fragments: Time Out Of Mind (Sony/Columbia)
  • Bob Dylan – Shadow Kingdom (Sony/Columbia)
  • Van Morrison – Moving On Skiffle (Exile)
  • Van Morrison – Accentuate The Possitive (Exile)
  • traumahelicopter – Save Yourself (Excelsior)
  • Pale Puma – Haunted By Dreams That Were Never My Own (Excelsior)
  • Bar Italia – Tracy Denim (Matador)
  • Queens Of The Stone Age – In Times New Roman (Matador)
  • Bombino – Sahel (Partisan/Knitting Factory)
  • PJ Harvey – I Inside The Old Year Dying (Partisan/Knitting Factory)
  • James Brandon Lewis Trio – Eye Of I (Anti-)
  • The Tallest Man On Earth – Henry St. (Anti-)
  • Glen Hansard – All That was East Is West Of Me Now (Anti-)
Posted in Geen categorie, Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

(1338) Mana – Amar Es Combatir (2006)

Mana is een Mexicaanse (AT 1760 – Maldita VecindadRoodrigo y GabrielaCafe TacvbaPanteon RococoMolotovHocico) pop rock band met latin rock invloeden uit Guadalajara. Sinds hun doorbraak in 1990 heeft de band inmiddels meer dan twintig miljoen albums verkocht. In 2006 bracht de band Amar Es Combatir uit, een productie die resulteerde in vijf singles die Mana in verschillende landen naar de top van de hitlijsten brachten. De meest opvallende nummers op dit album, met soms een aardige gitaarsolo en in het algemeen met een stevig gitaargeluid, waardoor het pop rock is inplaats van alleen maar pop, zijn Labios Compartidas en Bendita Tu Luz, waarin onder andere de Dominicaanse zanger en muzikant Juan Luis Guerra meewerkte. Ook al klinken al deze nummers op dit album een beetje als hetzelfde, zijn ze toch allemaal best leuk om te horen. Maar een wereldschokkend album is het echter niet. Opgenomen in The Hit Factory in Miami. Uitgebracht door Warner Music Mexico.

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , , , , | Leave a comment

The Tibbs – Keep It To Yourself (2024)

The Tibbs is een retro klinkende soulband uit Amsterdam. Opgericht in 2012 werd al een EP, Clean Cut, uitgebracht in 2014, en twee volledige CD’s Takin’ Over (2016) en Another Shot Fired (2020). De oorspronklijke zangeres Elsa Bekman verliet de band in 2018 voor een solocarriere. Op de twee laatste albums is de zangeres vervangen door Roxanne Hartog, die met haar fluwelen stem op deze CD de oren streelt. Het geluid van The Tibbs is een gezond dieet van R&B, funk, jazz, pop, soul en een beetje ska, teruggrijpend naar de Detroit en Philly sound van de jaren zestig en zeventig. Het klinkt allemaal best authentiek. Ook gezegend met een hele goede driekoppige blazerssectie die alle nummers een absolute kracht geven. Ook staat er een mooie cover op van Joan Armetrading: Rosie. Nummers die zeer de moeite waard zijn zijn het instrumentale Chicken Bones (met een geweldig swingende orgelpartij), Guess I’m GuiltyLast TrainRafaella, Pyama Party en de twee singles Ain’t It Funny en Give Me A Reason, alles gezongen met veel hartezeer, smacht en passie. Echt uitzonderlijk goed is deze CD gemaakt door muzikanten met een muzikale smaak precies op de goede plek. Uitgebracht door het Italiaanse label Record Kicks.

Posted in Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

(1339) The Sheer – Feel The Need (2006)

The Sheer was een veelbelovend bandje uit Haarlem, dat in de jaren nul stevig aan de weg timmerde. Met name ook met energieke live optredens op o.a. Pinkpop, Noorderslag en Lowlands in die tijd. Ze zijn zelfs in WDR’s Rockpalast te zien geweest. Helaas door ziekte van de zanger gitarist Bart van Liemt is er sindsdien weinig meer van The Sheer vernomen (twee andere albums verschenen er van deze band ook in 2004 en 2009). Het laatste live concert bleek in 2012 te zijn geweest. De muziek op Feel The Need, uit 2006, dat bestaat uit een aantal vrolijke uptempo nummers en een paar ballads, valt misschien nog het best te vergelijken met The Kooks. Feel The Need is een prima album. waarmee de band zeker een internationale doorbraak had verdiend. Dat dat niet is gebeurd is jammer want er staan best een paar spannende nummers op dit album. The Girl That Lost Her Mind (part 1)Morning/EveningDon’t Let Em Get OutStormy WeatherBetter Believe It en Somebody Tell Me zijn meer dan uitstekend. The Girl That Lost Her Mind (part 2), een mooie ballad, net als From This Moment On zijn echter de hoogtepunten van het album. All I Forget (een van de drie singles) vind ik zelf een beetje zeurderig. De track Understand, ook als single uitgebracht, is te horen in het voetbalspel FIFA 07. Uitgebracht door Universal.

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , | Leave a comment

Bob Dylan Covers

Lo and Behold is een album van Dennis Coulson, Dixie Dean, Tom McGuinness en Hughie Flint. De helft van deze vier was afkomstig van de band McGuinness Flint uit de jaren zeventig. Dit album, verschenen in 1972, bevat Dylan nummers die toendertijd door Dylan zelf nog niet eens officieel waren opgenomen en uitgebracht. Het verscheen dus nog voor de officiele release van The Basement Tapes in 1975. Al deze nummers, zoals Lo And Behold, Let Me Die In Your Footsteps, Open The Door Homer, The Death Of Emmett Till en Tiny Montgomery waren toendertijd alleen nog maar op bootlegs te horen en is misschien daarom wel het meest bijzondere cover album van Dylan in mijn verzameling tot nu toe. De stijl is een beetje als die van The Band. Zeer de moeite waard dus. Dit album werd uitgegeven in 1972 en geproduceerd door Manfred Mann. Het andere album, Blowin’ In The Wind: A Reggae Tribute To Bob Dylan, is zoals de titel al zegt een reggae album met verschillende artiesten als The Mighty Diamonds, The Abbyssinians, Fourth Street Sisters en Bradley Brown. Deze CD spreekt me helaas niet echt aan. Maar You’re A Big Girl Now van Sugar Black, Knockin’ On Heaven’ s Door (met een leuk orgeltje) van Judie Mowatt en Silvio van Mello, die ik nog niet had in mijn verzameling, zijn wel mooie uitvoeringen. Over het algemeen is deze CD voor mijn gevoel wat te gladjes. Met een paar uitzonderingen daargelaten.

Nieuwe nummers in mijn verzameling met Dylan covers:

  • Don’t You Tell Henry (Coulson Dean McGuinness Flint)
  • Eternal Cirle (Coulson Dean McGuinness Flint)
  • Get Your Rocks Off (Coulson Dean McGuinness Flint)
  • Let Me Die In Your Footsteps (Coulson Dean McGuinness Flint)
  • Lo And Behold (Coulson Dean McGuinness Flint)
  • Odds And Ends (Coulson Dean McGuinness Flint)
  • Sign On The Cross (Coulson Dean McGuinness Flint)
  • Silvio (Mello)
  • Tiny Montgomery (Coulson Dean McGuinness Flint)

Top 10 meest gecoverde nummers in mijn verzameling:

  • (1) Blowin’ In The Wind 21 keer
  • (2) Don’t Think Twice, It’s All Right 20 keer
  • (3) The Times They Are A Changin‘ 16 keer
  • (3) Just Like A Woman 16 keer
  • (5) I Shall Be Released 15 keer
  • (5) Mr. Tambourine Man 15 keer
  • (7) All Along The Watchtower 14 keer
  • (7) Like A Rolling Stone 14 keer
  • (9) Knockin’ On Heaven’s Door 13 keer
  • (10) It Ain’t Me Babe 11 keer
  • (10) Lay Lady Lay 11 keer
Posted in Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

Een muzikale terugblik op 2023 (deel 1)

Ik heb in 2023 48 nieuwe CD’s gekocht (kerstalbums en Dylan coveralbums niet meegerekend). Iets minder dan in voorgaande jaren vanaf 2020, toen ik met deze website begon (2019 was een soort van tussenjaar voor me – en ja daar heb ik nog steeds geen top 10 van gemaakt). Ik heb in 2023 best veel albums van bands en artiesten gekocht die ik in mijn 1760 lijst heb staan. Dit zijn Iggy Pop, Steve Vai, Bob Dylan (2x), Van Morrison (2x), Ali Farka Toure, The Tallest Man on Earth, Stephen Stills, Neil Young, Graham Nash, Robert Ellis, Queens of the Stone Age, PJ Harvey, His Golden Messenger, Bonny ‘Prince’ Billy, Bombino, Sufjan Stevens, Kurt Vile, Cat Power en Peter Gabriel. De video’s van het afgelopen jaar zijn ook weer bijzonder geweest. De onderstaande drie vind ik de mooiste.

(1) Iggy Pop – Strung Out Johnny

(2) PJ Harvey – I Inside The Old I Dying

(3) The Pink Stones – Baby, I’m Still Right Here (With You)

Posted in Nieuw Gekocht | Tagged | Leave a comment

Single Top 75 (update #56)

Verdwenen uit mijn Single Top 75 zijn de nummers Bloodbuzz Ohio, Forgiven Not Forgotten en Green Garden van The National, The Corrs en Laura Mvula. Deze singles staan op de albums High Violet (1430), Forgiven Not Forgotten (1400) en Sing To The Moon (1469) in mijn Album Top 1760. Nieuw in mijn lijst met mijn vijfenzeventig favoriete singles zijn Waltz #2 (XO), Daughters en Something Good van Elliott Smith, John Mayer en Alt-j. Deze staan nu op dit moment op de plekken 3, 13 en 49 in deze lijst. Ambling Alp van Yeasayer en Tonight The Heartache’s On Me van Dixie Chicks heb ik meteen in De 250 Tip Cavalcade gezet. Helaas is niet mogelijk om die video van Ambling Alp op mijn site te zien. Er zit een leeftijdsbeperking op. Maar gewoon klikken dan maar dan kun je deze video zien op You Tube.

Waltz #2 (XO / Daughters / Something Good / Ambling Alp / Tonight The Heartache’s On Me

en verder….

EEN WILLEKEURIGE SINGLE TOP 75 AANDACHTVERDIENER

EENTJE DIE ER OORSPRONKELIJK IN HEEFT GESTAAN EN ER UIT IS VERDWENEN

Somebody That I Used To Know

van

(1678) Gotye – Making Mirrors

Posted in Single Top 75 | Leave a comment

De uitklaphoes van de LP #89

Belgie van Het Goede Doel

Zonder de andere Henk en de andere muzikanten tekort te willen doen (Henk Temming natuurlijk niet, want die was net als Westbroek net zo belangrijk voor de band, maar ook niet Sander van Herk, Stephan Wienjus, Hans Boosman en Ronald Jongeneel) was de grote man (wat mij betreft) uiteraard Henk Westbroek. Westbroek is enorm belangrijk geweest voor de Nederlandse muziekculuur. Niet alleen met Het Goede Doel maar ook op de radio als presentator van programma’s als Vara’s Vuurwerk, De Popkrant en Denk Aan Henk. Hij heeft zelfs bij Buma/Stemra gewerkt. Zelfs Je naam Is Mooi, zijn grootste solohit en gedeeltelijk door hem geschreven, is een van de mooiste Neerlandstalige liedjes die ik ken. In de jaren tachtig was hij een soort van antiheld die een held was, en is eigenlijk voor mij nog steeds een held. Belgie kwam uit in 1982 en zorgde voor veel ophef. Een aantal nummers op deze LP werden geboycot, zoals In Het Leven en Gijzelaar. Het Goede Doel heeft zeker bijgedragen aan de populariteit van de Nederlandtalige popmuziek, samen met Doe MaarToontje LagerDe Dijk en Het Klein Orkest. Belgie heb ik op plek 753 in min 1760 lijst staan. Van een aantal nummers kan ik de woorden nog steeds letterlijk meezingen. Hou Van MijVriendschapIn Het LevenAlleenIets Van GevoelVechtenGijzelaar en Belgie (Is Er Leven Op Pluto…?). Belgie is een van de beste Nederpop albums aller tijden. Persoonlijk vind ik alleen Doris D En Andere Stukken en Niemand In De Stad van Doe Maar en De Dijk beter. Uitgebracht door CNR.

Posted in LP Verzameling | Leave a comment

(1340) Bleached – Ride Your Heart (2013)

Post Punk verpakt in melodieuze punk pop uit Los Angeles, Echo Park. Hebben tot nu toe drie albums uitgebracht: Ride Your Heart (2013), Welcome The Worms (2016) and Don’t You Think You’ve Had Enough? (2019). Bleached op dit album bestaat uit de tweelingzussen Jennifer Clavin (zang, gitaar, piano, percussie) Jessica Clavin (zang, gitaar, bas, percussie) en Dan Allaire (drums en ook actief in The Brian Jonestown Massacre) die na het uiteenvallen van hun vorige band Mika Miko begonnen aan dit gloedvolle project. Op Ride Your Heart zingen deze zussen, of eigenlijk voornamelijk Jennifer Clavin, over oude vriendjes, romantiek en liefdesverdriet in pakkende fuzzy gitaarnummers als Looking For A FightOutta My MindDead In Your HeadDreaming Without YouWaiting By The TelephoneLove SpellsDead BoyGuy Like You en When I Was Yours. Met allemaal korte en snelle nummers van gemiddeld zo’n drie minuten boordevol energie. Vertederend, rauw, fris en eerlijk. Misschien wel een beetje als The RamonesDead In Your HeadDreaming Without You en Searching Through The Past zijn als single verschenen. Een pure traktatie zijn deze dames uit de Sunshine State die je met deze sound zo op de surfplank ziet staan. Uitgebracht door Dead Oceans (AT 1760 – Bill FayRyley WalkerThe Tallest Man On EarthShamePhosphorescentSlowdive).

Posted in Album Top 1760 | Tagged , , , , , , , | Leave a comment