Back To Moon Beach van Kurt Vile is eigenlijk een EP (zijn negentiende sinds 2003) met maar liefst negen nummers, maar wel eentje die tweeenvijftig minuten duurt. Sommige officiele CD’s duren korter laten we maar zeggen. Ik had al eens eerder een CD van Vile gekocht. Smoke Ring For My Halo uit 2011, die ik op plek 1314 in mijn 1760 lijst heb staan (het album van The War On Drugs, van welke band Vile alleen op het eerste album vast bandlid is geweest, heb ik op plek 1300 staan). Op deze EP staat een cover van Wilco, Passenger Side, een kerstnummer Must Be Santa (met op de achtergrondzang zijn twee dochters en nee deze keer geen polka uitvoering) en een oud nummer, Cool Water, van zijn negende en laatste CD uit 2022: Watch My Moves. Back To Moon Beach is bij vlagen wel aardig. Like A Wounded Bird Trying To Fly en Tom Petty’s Gone (But Tell Him I Asked For Him) zijn wat mij betreft de uitschieters. En bij vlagen geschikt om op een luie zomerse dag op het strand te beluisteren. Uitgebracht door Verve Forecast (S.G. Goodman, 2020), een divisie van het moederlabel Verve.
