Voor mij is Spinvis de Nederlandse Eels. Erik de Jong is een man die stil verlangen, heimwee, smacht, observaties en relativering tot kunst verheven heeft. Zijn teksten hebben een groot poetisch gehalte. Alsof je Gerard Reve, Cees Nooteboom, Harrie Mulish of WF Hermans op muziek hoort. Overdreven uiteraard. Maar het doet wel aan muzikale literatuur denken. Goochelaars & Geesten is een muzikale collage vol met leuke vondsten, prachtige volzinnen en bestaat in feite uit B-kantjes, nummers voor muziek opdrachten (NPS, de Gemeente Amsterdam), tv- en filmmuziek en zelfs een gedeelte van een kort hoorspel. Er staan maar een paar nieuwe nummers op zoals Loop Der Dingen en Was. Spinvis is in staat om alles heel klein te houden. Met een half fluisterende stem zijn Loop Der Dingen en Wat Zei Alice Ook Alweer daarvan goede voorbeelden. Intiem, dat is wat hij is, alsof hij het alleen tegen jou heeft en tegen niemand anders. Wespen Op De Appeltaart en Op Een ochtend In Het Heelal hebben prachtige arrangementen. Ferdinand Cheval, een instrumentaal nummer met alleen cello, altviool en viool, Was, een bewerking van Poupee De Cire Poupee De Son van Serge Gainsbourg en Het Laatste Wonder, zijn allemaal heel mooi. Het Laatste Wonder luisterd als een klein muzikaal schilderijtje of als een slagroomgebakje, zoet en hapbaar, en laat horen waarom Spinvis zo fenomenaal is. Mare Frigoris, mompelend gezongen zonder woorden als een Franse chanson, is ook heel mooi. Spinvis zingt zoals hij praat, praat terwijl hij zingt en luisterd terwijl hij praat: hij doet alles op dezelfde momenten tegelijk. Het is gezongen spreektaal. In Nederland kunnen hem dat maar heel weinig anderen nadoen. Uitgebracht door Excelsior (AT 1760 – o.a. Johan, Moss, zZz, Anne Soldaat, Alamo Racetrack, en na 2018 gekocht Meindert Talma, Hallo Venray, MICH en traumahelikopter).
