Herbert Arthur Wiglev Clamor Gronemeyer, geboren in Berlijn maar opgegroeid in Bochum, is een Duitse zanger, muzikant, producer, componist en acteur. Hij heeft zestien albums op zijn naam (op 24 maart 2023 verscheen er een nieuwe CD van hem). Naast muzikant speelde hij in verschillende films, waaronder in Das Boot, maakte hij de muziek van een paar films van Anton Corbijn, The American en A Most Wanted Man, en had hij ook een cameo in Control van Corbijn, zijn film over Ian Curtis van Joy Division. In Duitsland wordt hij beschouwd als een van de grootste artiesten, en in 2007, voor wat het waard is, werd hij in een wedstrijd zelfs verkozen boven Udo Jurgens en Wolfgang Amadeus Mozart. Zijn album 4630 Bochum staat in de top vier van meest verkochte albums in Duitsland, dat alleen wordt overtroffen door de soundtrack Dirty Dancing, But Seriously van Phil Collins en een ander album van hem zelf: Mensch uit 2002. 4630 Bochum is zo’n soort album waarvan je teksten wilt lezen tijdens het luisteren. Het openingnummer Bochum is een mooie ode aan de stad waarin hij is opgegroeid (tief im westen, wo die sonne verstaubt, ist es besser, viel besser, als man glaubt), met een mooie solo van de Amerikaanse jazz saxofonist Charly Mariano, die ook op een ander nummer Alkohol is te horen. Flugzeuge Im Bauch is een ander hoogtepunt van het album. Met dit nummer is hij ook in TopPop verschenen. In Amerika zingt hij over zijn haat liefde relatie met de Verenigde Staten (dit album komt uit 1984 toen de DDR en de muur nog bestond) en waarin hij zingt: amerika du hast viel fur uns getan, oh amerika tu uns das nicht an, wat gaat over al die raketten die er in west-Duitsland toen stonden. Jetzt Oder Nie is ook een prachtig nummer. Op het hele albums is die typische jaren tachtig keyboardsound te horen die ik onderandere ook ken van Klein Orkest en Toontje Lager, zonder deze bands verder met Gronemeyer te vergelijken. 6430 Bochum heeft veel diepgang en is naar mijn mening een van de mooiste albums in de Duitse taal. Uitgebracht door EMI, geproduceerd door Gronemeyer zelf en opgenomen in EMI Tonstudio II in Koln.
