Is de nieuwe John Coltrane opgestaan? Misschien niet. Maar deze saxofonist, James Brendan Lewis, is wel iemand die de traditie voortzet van uitstekende en opruiende jazz, met veel ruimte voor improvisatie, creativiteit en vooral heel veel expressie. Eye To I is het tweede album waarvan Lewis onderdeel is van een trio (het eerste was No Filter uit 2017 met een andere bezetting), dat op dit album verder bestaat uit Chris Hoffman (cello) en Max Jaffe (drums). De muziek is een mengeling van post bop, gospel, blues en avant-garde jazz. Nieuw is Lewis niet. De man heeft al eerder een duo album, twee quintet albums en een aantal livealbums uitgebracht. Dit album, Eye Of I, is ronduit adembenemend. Het hele album. Maar om er een paar nummers uit te lichten: Send Seraphic Beings en Even The Sparrow, deze zijn gewoon van een ongeevenaarde schoonheid. Someday We’ll All Be Free is een cover van Donny Hathaway en Womb Water is oorspronkelijk van Cecil Taylor. En het laatste nummer op deze schijf, Fear Not, is een samenwerking met The Messthetics, een soort van hobbybandje dat bestaat uit de vroegere Fugazi leden Joe Lally en Brendan Canty. Eye Of I brengt je terug naar de jaren zestig. Het is een schitterend jazz album van een New Yorkse tenorsaxofonist dat rijk is aan verfrissende ideeen. Ronduit indrukwekkend. Uitgebracht door ANTI- Records (Cass McCombs – Tip Of The Sphere, 2019).
