Yes – The Quest (2021)

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen (ja, zo ben ik wel eens eerder een stukje begonnen). Een van de nummers op dit nieuwe Yes album is het meest verschrikkelijke wat ik van een van mijn favoriete bands ooit heb gehoord, en dat is Dare To Know. Ik begrijp niet dat de heren dit nummer op dit album hebben gezet. Maar dat zal wel aan mij liggen. Niet dat het in muzikaal opzicht een slecht nummer is, en het zou zomaar net als Owner Of A Lonely Heart een grote hit kunnen worden, maar mij bevalt het orkestrale arrangement niet echt helemaal. Maar het gitaarwerk van Steve Howe op het hele album natuurlijk dan weer wel. Steve Howe is voor mij een meestergitarist. Altijd. The Quest is het eerste album zonder de overleden Chris Squire, en ook weer een album zonder Jon Anderson uiteraard. Een nieuw begin misschien wederom in het zoveelste hoofdstuk van deze prog rock gigant. Laten we het hopen. Maar deze band heeft in ieder geval niet hun beste album uitgebracht. Misschien dat het even wennen moet zijn. Het is anders. Laten we het daar maar op houden. Voor mij althans.