Ik heb wel respect voor Mary Black. Deze vrouw maakt mooie muziek. Ze komt uit een rijke muzikale familie en heeft haar sporen meer dan verdiend. Dat dus. Maar Babes In The Wood is het toch niet helemaal. Ja, er staat een mooie cover op van Joni Mitchell, namelijk The Urge For Going, en een ietswat mindere cover van Richard Thompson: The Dimming Of The Day. Still Believing is een mooi nummer. En er staan nog wel een paar goede nummers op. Maar het is me al met al toch net iets te gepolijst. Te zoet. Misschien komt het wel omdat Black een te goede stem heeft. Ik weet het niet. In ieder geval is het nog net een album dat door de beugel kan. Met voor m’n gevoel net iets teveel suiker en net iets te weinig peper en zout.
