Ik heb eindelijk uitgezocht wat ik nu het beste album van 2020 kan beschouwen. Op zich was dat niet moeilijk. Ik heb een hoop nieuwe muziek ontdekt het afgelopen jaar. En dat is ook de bedoeling. Er wordt ook nog steeds zoveel goede muziek gemaakt. En gelukkig maar. Natuurlijk koop ik altijd iets wat ik van tevoren al goed vind. Maar dan nog is de ene CD uiteraard beter dan de andere. Albums die het net niet gehaald hebben zijn die van Kacy & Clayton and Marlon Williams, Watkins Family Hour, Circles Around The Sun, Monophonics, Jack Sharp, IDLES, Jarv Is…, Robert Vincent, Early James, Mike Polizze en Mush. Allemaal prachige muziek. Maar het beste album van 2020 vind ik zonder enige twijfel toch Rough And Rowdy Ways van oudgediende Dylan. Dylan moet het wel heel bont maken wil ik iets niet goed vinden van de man. En de waarheid is dat ik deze van hem op z’n minst net zo goed vind als zijn laatste vier studioalbums met origineel matariaal Love and Theft, Modern Times, Together Through Life en Tempest. Dus vandaar.
- Bob Dylan – Rough And Rowdy Ways
- Fontaines D.C. – A Hero’s Death
- Jack Sharp – Good Times Older
- Swamp Dog – Sorry You Couldn’t Make It
- Cordovas – Destiny Hotel
- James Dean Bradfield – Even In Exile
- Mush – 3D Routine
- Once & Future Band – Deleted Scenes
- Garcia Peoples – Nightcap At Wits’ End
- S.G. Goodman – Old Time Feeling
