(1242) Billy Joe Shaver – Salt Of The Earth (1987)
Billy Joe Shaver, overleden in 2020, was een prominent figuur in het outlaw country genre. Hij werd geboren in Corsicana, Texas, en opgevoed door zijn moeder. Zijn leven was op z’m minst gezegd interessant. Nadat hij was gestopt met school, om zijn ooms te helpen katoen te plukken, trad hij op zijn zeventiende verjaardag toe tot de Amerikaanse marine. [Na zijn ontslag had hij een reeks uitzichtloze baantjes, waaronder als rodeo-clown. Om de eindjes aan elkaar te knopen nam hij een baan aan bij een houtzagerij waar hij het grootste deel van twee vingers verloor en een ernstige infectie opliep. In Nashville, waar hij liftend terecht kwam, vond hij een baan als songschrijver voor vijftig dollar per week. Zijn werk kwam onder de aandacht van Waylon Jennings, die zijn album Honky Tonk Heroes bijna volledig vulde met Shaver’s liedjes. Andere artiesten, waaronder Elvis Presley en Kris Kristofferson, begonnen de muziek van Shaver ook op te nemen. Dit leidde ertoe dat hij zijn eigen platencontract kreeg. Hij heeft nooit brede erkenning kunnen krijgen als zanger. Maar op zijn platen werd hij regelmatig vergezeld door andere grote rock- en countrymuzikanten zoals Willie Nelson, Nanci Griffith, Chuck Leavell, Dickey Betts, Charlie Daniels, Flaco Jimenez en Al Kooper. Later in zijn leven diende hij nog als spiritueel adviseur van de onafhankelijke gouverneurskandidaat van Texas, Kinky Friedman. Bob Dylan, die hem ook bewonderde, noemde Shaver in zijn nummer I Feel a Change Comin’ On op het album Together Through Life (2009). In 2006 werd Shaver opgenomen in de Texas Country Music Hall of Fame.
(1243) Simphiwe Dana – The One Love Movement On Bantu Biko Sreet (2007)
Net als Sibongile Khumalo (AT – 1760) een mooi voorbeeld van jazz uit Zuid-Afrika. Maar deze van Simphiwe Dana vind ik net iets smaakvoller. Met wat meer diepte in de arrangementen en in haar stem dan die van Khumalo. Dana, geboren in Butterworth en opgegroeid in Lusikisiki in Transkei, wiens carriere op tweeentwintigjarige leeftijd begon in 2002, die wordt vergeleken met zangeressen als Miriam Makeba en Dorothy Masuka, zingt een kunstzinnige muziekvorm die traditionele Afrikaanse muziek vermengt met hedendaagse gospel, blues, jazz en soul. Haar debuutalbum, Zandisile (2004), was een commercieel succes. In 2005 won ze met dit album de prijs voor Beste Nieuwkomer en het beste Jazz Vocal album bij de elfde South African Music Awards. In 2007 werd ze uitgeroepen tot beste Female Artist met het nummer On Bantu Biko Street tijdens de dertiende South African Music Awards. Op The One Movement On Banto Biko Street, haar album uit 2007, doen iets van achttien muzikanten mee met verschillende instrumenten (bas, bassoon, cello, klarinet, fluit, gitaar, harp, oboe, piano, saxofoon, viool, trompet, trombone) inclusief met mooie achtergrondkoortjes en dit geeft een zeer rijk geluid. In het boekje van de CD staan de teksten ook afgedrukt in het Engels. Het album doet sterk denken aan Graceland van Paul Simon, maar dan jazzier en natuurlijk met de mooie stem van deze zangeres.
(1244) Local Natives – Hummingbird (2013)
Local Natives is een Amerikaanse indie rock band opgericht in Orange County, Californië met als thuisbasis Los Angeles. De band is nog steeds actief. In 2024 verscheen hun zesde album But I’ll Wait Or You. In 2001 vormden Taylor Rice en Ryan Hahn, die elkaar van de middelbare school kenden, de groep Cavil at Rest, waarvan de naam in de zomer van 2008 werd veranderd in Local Natives, en begon het te werken aan hun debuutalbum. De band begon de aandacht van de muziekpers te trekken na het spelen van negen shows op het SXSW-festival 2009 in Austin, Texas, waardoor ze een aantal gunstige recensies kregen. Hun tweede studioalbum, Hummingbird (2013), werd geproduceerd door Aaron Dessner (The National) bij hem thuis in zijn woning, waarvan de teksten werden beinvloed door het vertrek van de andere oprichter van de band Andy Hamm en de recente dood van de moeder van Kelcey Ayer, de zanger en toetsenist, Bryce Dessner, zijn broer, en ook van The National, schreef de arrangementen voor een aantal nummers van de CD. Heavy Feet, Breakers en Wooly Mammoth, waarvan de eerste twee zijn uitgebracht als single, zijn mede door Aaron Dessner geschreven.
(1245) Charlotte Gainsbourg – IRM (2009)
Charlotte Gainsbourg is een Britse en Franse zangeres en actrice. Ze is de dochter van Jane Birkin en Serge Gainsbourg. Gainsbourg werd in Londen geboren op het hoogtepunt van de roem van haar ouders, die drie jaar voor haar ter wereld koming de krantenkoppen hadden gehaald met het seksueel expliciete nummer Je T’aime… Moi Non Plus. Nadat ze op twaalfjarige leeftijd haar muzikale debuut met haar vader gemaakt had met het nummer Lemon Incest, gingen meer dan twintig jaar voorbij voordat ze zelf als volwassene albums met commercieel succes uit ging brengen. Als actrice verscheen ze o.a. als Claire in de door Todd Haynes geregisseerde biografische film over Bob Dylan: I’m Not There. IRM is het derde studioalbum van haar. Alle nummers zijn geschreven en geproduceerd door Beck, behalve Le Chat Du Cafe Des Artistes , dat geschreven is door Jean-Pierre Ferland. De titel van het album verwijst naar de Franse afkorting van l’imagerie par resonance magnetique nadat ze daar een keer in had gelegen na een waterski ongeluk. Het titelnummer gebruikt ook een sample van een MRI machine als een instrument, vergelijkbaar met een gitaarsolo. IRM is een aanvaardbaar pop album met leuke deuntjes soms gezongen in het Engels en soms in het Frans. De stem van Gainsbourg houd het tussen het zingen, hijgen en fluisteren in en dat klinkt zwoel aantrekkelijk. Het nummer Heaven Can Wait is een duet samen met Beck, waarvan de videoclip werd geregisseerd door Keith Schofield. Het album werd grotendeels opgenomen in de thuisstudio van de Amerikaan in Los Angeles. Uitgebracht door Because Music.
