Alweer zo’n band waar ik nog nooit van had gehoord. Inmiddels nu dus wel. The Slow Readers Club, voortgekomen uit de eerdere formatie Omerta die in 2007 uit elkaar ging zonder vooruitzicht op een verdere samenwerking, bracht in 2011 het titelloze debuutalbum uit. Out Of A Dream verscheen dit jaar in 2025. Dit zevende album van Aaron Starkie, Kurtis Starkie, James Ryan en David Whitworth uit Manchester, is er een met dansbare introspectieve ballads, dat misschien wel qua productie goed klinkt maar helaas niet doet beklijven. Emotieloze indie-synth rock en power pop met monotone melodieen, perfect gemaakt voor het moderne festival publiek blijkbaar. Met veel drama, bombast, galm, synthesizer geweld, maar zonder veel echte diepgang, vlak en eentonig. Waar dat aan ligt? Knap gemaakt allemaal dat wel maar helaas wellicht te krampachtig naar hun eigen voorbeelden gekeken. Want de muziek doet me nog het meest aan The Killers, Interpol, Editors en The National denken. Een eigen geluid ontbreekt helaas. Ik ga maar weer eens een boek lezen. Of anders een goed stripverhaal.
