Deze CD van deze achttienjarige Ierse zangeres/gitarist uit Ballybofey is een bijzondere. In meerdere opzichten. Alsof de nieuwe vrouwelijke nieuwe Bob Dylan geboren is. (was Jake Bugg niet de vorige?). Deze CD, I Kept These Olkd Blues, klinkt behoorlijk oorspronkelijk. Als we het over haar stem hebben dan doet ze onmiddelijk aan Joni Mitchell denken, een van mijn favoriete zangeressen. Want ook Muireann Bradley kan met haar vocale bereik moeiteloos in luttele seconden van hoog naar laag springen, waardroor er een emotionele diepgang ontstaat. Een andere reden waarom deze CD zo speciaal is zijn de gekozen nummers die ze op de CD speelt: afkomstig van oude delta bluesmannen zoals Rev. Gary Davis, Blind Blake, Robert Wilkins, Mississippi John Hurt, Elizabeth Cotton en Joe McCoy. Wie dit tegenwoordig nog doet (of durft) heeft alleen daarom al mijn waardering. Ze zijn allemaal in een take (soms de tweede) integraal in de studio opgenomen. En nog een reden wat deze CD zo bijzonder maakt is het fingerpicking gitaarspel van deze dame. Ronduit uitmuntend. Het luisteren naar Candyman, Richland Woman Blues, Shake Sugaree, Stagolee, Delia, Frankie, Freight Train en When The Levee Breaks is een puur genot. In 2024 oorspronkelijk al uitgebracht, maar in 2025 als een remaster met een paar extra nummers opnieuw door Decca.
Ik schreef delta blues. Maar het moet zijn country blues.
Paul