Uitgebracht in 1966 klinkt deze CD van Cecil Taylor samen met trompettist Eddie Gale Stevens Jr., altsaxofonist Jimmy Lyons, altsaxofonist, hoboist en basklarinettist Ken McIntyre, de twee bassisten Henry Grimes en Alan Silva en drummer Andrew Cyrille behoorlijk verbluffend en intens. Met aan de oppervlakte veel geimproviseerde maar wel gestructureerde chaos als een soort van statement. Ver weg van de traditionele jazz leverde Taylor met deze CD vernieuwing. Volkomen vrij van alles. zonder grenzen. Harmonie zul je er niet veel op vinden, wel een kakofonie van vrije expressie. Als je moeite doet om er naar te luisteren gaan de hemelpoorten echter wijd open. De muziek is wonderschoon. Cecil Taylor was een creatief genie, iemand die tegen de stroom inging. Met als resultaat een vurig samenspel dat misschien niet makkelijk is om naar te luisteren (ondergaan is misschien een beter woord) maar als je het begrijpt altijd interessant blijft om dit avontuur te beleven. Als woeste golven op de oceaan waarop als je niet uitkijkt kopje ondergaat en verzuipt. De saxofoons en de piano van Taylor zelf klinken als mitrailleurs in oorlogsgeweld vooral op het vierde nummer Unit Structure/As Of Now/Section. Op het vijfde nummer Tales (8 Whisps) ligt de nadruk wat meer op Taylors eigen pianospel. Extra op deze CD is een alternate take van Enter, Evening dat niet op de oorspronkelijke LP staat. Opgenomen in de studio van Rudy van Gelder in Englewood Cliffs in New Jersey (AT 1760 – o.a. Rev. Gary Davis, Lightnin’ Hopkins, Willie Dixon, Sunnyland Slim en Dexter Gordon) en geproduceerd door Alfred Lion (AT 1760 – o.a. Baby Face Willette, Dexter Gordon, Freddie Hubbard en Lou Donaldson). Uitgebracht door Blue Note (AT 1760 – o.a. Baby Face Willette, Dexter Gordon, Hank Mobley, Freddie Hubbard en Lou Donaldson).
