
Deze is al een tijdje geleden verschenen vorig jaar (6 september), maar mag van mij niet ontbreken in mijn verzameling. Gilmour is voor mij een belangrijke gitarist van voorheen uiteraard een belangrijke band die ik altijd heb bewonderd. Luck And Strange (vier albums heb ik nu van hem) is de opvolger van Rattle That Lock uit 2015. Het is een album dat zeker niet teleursteld. Het is een lekkere gitaarplaat, dat bestaat uit Gilmour’s herkenbare en slepende spel waarmee hij beroemd geworden is. Ondersteund door zijn vrouw die de teksten schreef, zijn twee zoons op de achtergrondzang en zijn dochter die harp speelt en niet onverdienstelijk zingt op het nummer Between Two Points, dat een cover is van The Montgolfier Brothers, is dit een mooi familie album geworden. Op het nummer Luck And Strange en op het veertien minuten durende Luck And Strange (original barn jam), een extra bonustrack, is de inmiddels (2008) overleden Richard Wright te horen. Deze opnames van hem op elektrische piano en Hammond orgel dateren uit 2007. Luck And Strange is een album van een man die waarschijnlijk al lang en breed afscheid heeft genomen van zijn verleden met Pink Floyd, waarop hij in staat is nieuwe manieren te vinden om nieuwe nummers te fabriceren die gaan over vergankelijkheid en ouder worden, Op The Piper’s Call en I Have Ghosts, met zijn sublieme gitaarspel, bewijst hij op achtenzevenjarige leeftijd dat hij alles nog steeds heel goed beheerst. Uitgebracht door Sony.