Geboren in 1996 en opgegroeid met gospelmuziek in de plaatselijke Mount Pilgrim Baptist Church in Greenville in de staat Georgia, blijkt Jontavious Willis, een countrybluesmuzikant met nu inmiddels drie albums op zijn naam, een oude ziel te zijn die voor hetzelfde gemak een tijdgenoot had kunnen wezen van oude bluesmannen als Muddy Waters, Blind Lemon Jefferson, Charley Patton en Sleepy John Estes. De overeenkomst is zeer treffend. Dit album is zijn eerbetoon niet alleen aan deze oude geesten maar ook aan zijn eigen homestate Georgia. Ray Charles zou trots op hem zijn geweest. De verzameling met vijftien nummers op deze CD snijdt als een scherp mes door opgewarmde roomboter. Of om het nog beter te omschrijven: dit hele album, West Georgia Blues, is wat mij betreft een complete maaltijd van zes gangen met heel veel smaak, wat een waar feest is om te vieren. Geweldig gewoon. De blues is niet dood. Nee, Jontavious Willis heeft het hoogstpersoonlijk uit de graf getrokken om ons dit genot te schenken. Hij danst erop met plezier en vreugde. Deze kennismaking met dit wonderkind doet me ook denken aan toen ik Robert Cray voor het eerst hoorde (zijn stem lijkt ook op die van hem). Het is een zelfde soort sensatie dat tot je komt. Maar vergeleken met Cray gaan de wortels van Willis veel verder terug. Naar de delta, country, texas en piedmont blues. Oorspronkeler kan het allemaal niet. Om in de gaten te blijven houden dus deze trotse ambassadeur van een genre dat ons in het verleden zo veel fraais heeft gegeven. Uitgebracht door Strolling Bones Records.
