
Voor mensen, rocksterren in dit geval, die romantisch gaan doen moet je uitkijken. Meestal zijn ze dan niet helemaal zichzelf meer. Fontaines D.C. is in ieder geval een andere richting ingeslagen: naar volwassenheid wellicht? Of om iedereen te bekoren? De muziek op deze CD, de vierde inmiddels van deze Ierse band, lijkt echter niet echt heel veel meer op dat album uit 2020, A Hero’s Death, dat ik echt heel goed vind. Bonkende energie lijken ze ingeruild te hebben voor spiritualiteit. Niet dat daar iets mis mee is, maar met post punk heeft het niet veel meer te maken. Alternative rock en britpop is er voor in de plaats gekomen. Ze klinken nu meer als Coldplay en Oasis, zeg maar. Niet dat daar iets mis mee is. Maar dat beklemmende geluid dat ik eerder van ze kende laten ze helaas niet meer horen op dit album. Is even wennen dus. Maar dat kan met de nog steeds overtuigende zanger van de band Grian Chatten. Starburster en Death Kink klinken wel nog als vanouds en een paar andere nummers ook, misschien iets van drie of vier. Wat dan ook de reden is dat het helemaal geen slecht album is. Maar liefst vijf nummers zijn uitgebracht als single: Starburster, Favourite, Here’s The Thing, In The Modern World en Bug. Geproduceerd door James Ford bekend als lid van The Last Shadow Puppets en o.a. producer van twee tracks van het HAIM album Days Are Gone dat staat in mijn 1760 lijst. Uitgebracht door XL Recordings.