Pirates van Rickie Lee Jones
Pirates is het tweede studioalbum van Rickie Lee Jones, uitgebracht op 15 juli 1981. Hoewel haar eerste album, twee jaar eerder verschenen, mijn voorkeur heeft, is deze ook niet verkeerd. Deze is zelfs iets gedurfder en iets persoonlijker dan haar debuut. Het album piekte op nummer 5 in de Billboard 200 op 30 september 1981 en bleef drie maanden in de Britse hitlijsten staan. De muziek op Pirates is nogal filmisch, met invloeden varierend van Leonard Bernstein tot Bette Midler en wat mij betreft Joni Mitchell. Het album verkent elementen van R&B, bebop, pop en vaudeville en Broadway achtige ballades, met meerdere veranderingen in tempo en stemming in de meeste nummers. Het album klinkt erg warm, alsof het een soort van kerstalbum is. In de meeste jazz getinte studio arrangementen ontpopt Jones zich als een spirituele verolker die het lot van zwervers, verschoppelingen en vrouwen met liefdesverdriet beschrijft. Of alsof je in een roman van John Steinbeck of in een gedicht van Jack Kerouac bent beland. Meerdere goede muzikanten als Donald Fagen, David Sandborn, Tom Scott, Chuck Rainey, Randy Brecker, Steve Gadd en Steve Lukather, doen aan het album mee. Hoogstandjes zijn We Belong Together, Woody And Dutch Or The Slow Train To Peking, Traces Of The Western Slopes en Pirates (So Long Lonely Avenue). Was ze met haar debuut nogal een vrouwelijke Tom Waits; Pirates gaf haar haar eigen stem. Uitgebracht door Warner Brothers.
