Fin Greenall, professioneel bekend als Fink, is een Engelse zanger, songschrijver, gitarist, producer en diskjockey, geboren in Cornwall en momenteel gevestigd in Berlijn en Londen. Van 1997 tot 2003 concentreerde hij zich op elektronische muziek en was hij DJ, en bracht in 2000 zijn debuutalbum Fresh Produce uit op het Ninja Tune label. Tegen het midden van de jaren tweeduizend raakte Greenall echter teleurgesteld in dansmuziek en het zijn van een DJ en begon hij zich te wenden tot meer traditionele muzikale wegen. Sinds de release van zijn album Biscuits For Breakfast in 2006 verwijst de naam Fink ook naar zijn band en was daarmee het eerste album met zijn huidige medemuzikanten Guy Whittaker en Tim Thornton, met wie Greenall al een paar jaar bevriend was maar nog niet eerder mee had samengewerkt. Gebouwd rond zijn bluesy stem, vingerpicking akoestische gitaargeluid, zoals in de nummers It’s Like You Ain’t Mine No More, Follow You Down, I Don’t See You As The Others Do, Don’t Forget To Leave Well en One Last Gift, en af en toe alleen ondersteund door een piano zoals op So We Find Ourselves, maakt hij wat mij betreft wel indruk met deze alt folk schijf dat bol staat van emotioneel geladen nummers. Geproduceerd door Abbey Road engineer Sam Okell en uitgebracht door Fink’s eigen label R’Coup’D.
