Indie pop uit Noorwegen gemaakt door Eirik Glambek Boe en Erlend Oye, die elkaar al vanaf hun schooltijd kennen. Deze muziek is te vergelijken met Turin Brakes en I Am Kloot, maar doet ook denken aan Simon & Garfunkel, Nick Drake en Everything But The Girl. Quiet Is The New Loud (ja, inderdaad, stilte kan weldegelijk oorverdovend zijn) van The Kings of Convenience klinkt meer dan bitterzoet. De Kings lijken alles zeer klein te houden, alsof het kleine gebakjes zijn, door met minimale inspanningen een geweldig mooi album te maken. Deze muziek is tijdloos en echt prachtig. Een samensmelting van folk, pop, jazz en bossa nova, met de nadruk gewoon op pop. Niet alleen het gitaarwerk – soms wordt er gebruik gemaakt van een piano en een cello – is pico bello in orde, maar vooral de samenzang van de twee mannen brengen je met weemoed terug naar de jaren zestig van inderdaad Simon & Garfunkel. Winning A Battle Losing The War, Toxic Girl, Singing Softly To Me, Failure en Leaning Against The Wall brengen je tevens in de goede stemming om onmiddelijk te onthaasten. Want dat kun je prima doen met deze mooie akoestische klanken van deze twee mannen uit Bergen. Opgenomen in Parr Street Studios in Liverpool en geproduceerd door de Engelse Ken Nelson (AT 1760 – Coldplay), en niet te verwarren met de Amerikaanse Ken Nelson.
-
Meest recente berichten
Recente reacties
- Garper op (1309) Doves – Some Cities (2005)
- X22Boult op Top 10 1969
- Garper op Bob Dylan Covers
- Garper op Bob Dylan Covers
- Garper op Kerstalbums