Van Rory Block kende ik tot voor kort alleen maar haar hit die ze ooit in Nederland had genaamd Lovin’ Whiskey. Dat was in 1988. Ze blijkt zelf in Greenwich Village opgegroeid te zijn, zoals ze schrijft in de binnenkant van de CD, waar ze al die artiesten daar in die koffiehuizen heeft gezien, zoals Pete Seeger, Son House, Mississippi John Hurt, Skip James, Bukka White, John Sebastian, Maria Muldaur, Joan Baez, Phil Ochs, Jack Elliot en natuurlijk Dylan zelf. Vreemd is het dus dan ook niet dat ook zij nu een coveralbum met zijn liedjes uitbrengt. Voor haar was Dylan (en blijkbaar nog steeds) een grote inspiratiebron. Van de negen nummers op deze CD zijn er zeven vaak eerder gedaan, zoals Everything Is Broken, Ring Them Bells, Like A Rolling Stone en Mr. Tambourine Man, maar ze doet dat wel op een heel mooie manier. Twee nummers, Mother Of Muses en Murder Most Foul (beide van Dylan’s laatste album Rough And Rowdy Ways) zijn wat mij betreft het meest bijzonder: Ze zijn hartverscheurend mooi. Alsof zij zich deze nummers volkomen eigen heeft gemaakt. De stem van Rory Block blijkt inmiddels behoorlijk doorleeft te zijn en dat maakt al deze nummers des te overtuigender. Het laatste nummer Murder Most Foul zingt ze alsof haar leven er van afhangt. Ze speelt zelf akoestisch gitaar, slide gitaar, drums, en akoestische bas op deze CD. Uitgebracht door het Canadese Stony Plain Records.
