Als je niet beter zou weten zou je denken dat dit nog nooit eerder is gemaakt. Maar dat is het natuurlijk wel. Beter en origineler ook. Op dit album zijn invloeden te horen van Todd Rundgren, Squeeze, The Beatles, Big Star, The Byrds en The Beach Boys. The Lemon Twigs zijn de broers Brian en Michael D’Addario, beidde de songschrijvers van al deze liedjes, en die ze beidde afwisselend ook zingen. Het blijkt een feest van herkenning te zijn. Op de albumhoes doen ze me denken aan The Sparks broers, of alsof ze zo uit de jaren zeventig zijn weggelopen. Al de liedjes op dit album lijken zorgvuldig met liefde gemaakt te zijn, met mooie zangstemmen dat je onmiddelijk weet te boeien. Petje af voor deze mannen. In het besef dat het misschien wel erg veel lijkt op wat ons vroeger wist te verrassen. Bij In The Eyes Of The Girl en How Can I Love Her More? hoor je The Beach Boys. En het nummer Peppermint Roses lijkt zo van The Beatles afkomstig te zijn. Van het album zijn vier singles utgebracht, My Golden Years, They Don’t Know How To Fall In Place, A Dream Is All I Know en How Can I Love Her More. Ik kan hier eindeloos naar luisteren. Pop rock, powerpop, sunshinepop en janglepop is op dit album allemaal te horen. Geproduceerd door de Lemon Twigs zelf. Behalve het nummer In The Eyes Of The Girl, dat geproduceerd is door Sean Ono Lennon. Inderdaad de zoon van. Uitgebracht door Captured Tracks.
