I Robot van The Alan Parsons Project
Jaren geleden toen de CD nog niet bestond was ik behoorlijk onder de indruk van deze LP. Pyramid had ik toen al eerder op de radio gehoord (volgens mij in een proramma met Wim van Putten, Henk Mouwe of Ad Visser denk ik) en heb dit derde album van The APP toen ook gekocht. Samen met Mystery And Imagination een mijn drie favoriete albums van dit studio project, want dat is het altijd alleen maar geweest. I Robot uit 1977, een concept album, is gebaseerd op Isaac Asimov’s I Robot verhalen. Gefabriceerd door Alan Parsons en Eric Woolfson, samen met hun vaste studiomuzikanten. Een van de mooiste nummers op deze LP is The Voice met de leadzang van Steve Harley. Er staan een paar radiovriendelijke rustige popliedjes op zoals Some Other Time, Don’t Let It Show en Day After Day en een paar Pink Floyd achtige nummers zoals Nucleus, Total Eclipse en Genesis Ch. 1 V.32. Op het moment dat je het openingsnummer I Robot snoeihard door je luidprekers laat knallen ben je verkocht. Het album is perfect geproduceerd en een voorbeeld van stereo muziek. Het hele album is een mix van progressive rock, softpop en artrock, en ook een beetje te vergelijken met de muziek van 10cc. Als je naar dit album luisterd kom je er achter dat Parsons vroeger niet voor niets een van de vaste medewerkers van Abbey Road Studios was en een belangrijke producer/engineer voor Pink Floyd, Paul McCartney, Wings, The Beatles en Al Stewart. Uitgebracht door Arista.
