
In september 2012 bracht Allah-Las, afkomstig uit Los Angeles, hun titelloze debuut uit. Opgericht in 2008 door Miles Michaud (zang, gitaar), Matthew Correia (percussie, zang), Spencer Dunham (bas, zang) en Pedrum Siadatian (leadgitaar, zang), allen werknemers van een grote platenzaak op Sunset Boulevard die gek waren op vintage geluiden uit de jaren zestig. Dit album is een zeer wonderlijke. Het brengt je terug naar de zonnige dagen van de westkust van de Verenigde Staten in de jaren zestig. Het is een soort van mengeling van garage en surf, hoorbaar met veel passie gemaakt. Deze dromerige romantiek. over zorgeloosheid en vrijheid, roept een sfeer op van zowel vrolijkheid als melancholie. Deze rustige en ingetogen liedjes met lekker veel galm en reverb, een aantal instrumentaal, en allemaal in hetzelfde tempo op twaalfsnarige gitaren gespeeld, kabbelen met een relaxte, krakkemikkerige en lekkere slordige sound, door het hele album heen. Catamaran, Don’t You Forget It, Busmans Holiday, Vis-A-Vis en Seven Point Five klinken geweldig. Ze zijn een lust voor het oor alsof je de vroege Stones, Byrds, Love en The Zombies erin terug hoort. Maar is ook te vergelijken met andere garage rock en garage rock revival bands als The Fugs, The Seeds, The Sonics, The Hives, The White Stripes en Parquet Courts. Uitgebracht door Innovative Leisure/V2.