De uitklaphoes van de LP #74

Tin Drum van Japan

Tin Drum is niet het album dat ik in mijn 1760 lijst heb gezet. Dat is Gentlemen Take Polaroids. Toch is deze net zo goed. Tin Drum was de vijfde LP die uitkwam in 1981, en het was meteen de laatste in het korte bestaan van de band (hoewel in 1989 nog het titelloze Rain Tree Crow van Rain Tree Crow verscheen, in feite ook een Japan album met ook Sylvian, Karn, Jansen en Barbieri, en in 1983 nog de live LP Oil On Canvas). Het heeft een uniek geluid dat eind jaren zeventig en begin jaren tachtig met geen andere band of muzikant te vergelijken was. Deze LP was innovatief (waarop haast geen gitaar is te horen – gitarist Rob Dean had de band voor het verschijnen ervan inmiddels verlaten), vooral door het fretloze baswerk van Mick Karn (een van mijn favoriete bassisten) die als het ware zijn eigen muzikale dans maakt door alle nummers heen, en het atmosferische gebruik van de toetsen van Richard Barbieri. Op Tin Drum is alles beweeglijk, sierlijk, luchtig, minimalistisch, decadent, spookachtig, kunstzinnige, complex, stil en simpel. En David Sylvian, met die prachtige stem, die als een eenzame ziel onmachtig zijn zieleroerselen aan ons verklaart, steekt daar nog eens extra bovenuit. De nummers Visions Of ChinaTalking Drum, Sons Of Pioneers en Ghosts (de best verkochte single van de band) maken deel uit van de beste songs die de band gemaakt heeft. Uitgebracht door Virgin.

This entry was posted in LP Verzameling. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *