Deze CD is een ode aan de zee, aan de mensen die aan de zee wonen en aan de mensen die op de zee leven. “People have always felt the need to go to sea, to be on their way somewhere, and to let the power of the sea float them towards familiar landscapes,” staat er in het inlegboekje geschreven. Annbjorg Lien, uit Alesund, Noorwegen, weet met deze CD dit reusachtige thema goed te vangen en ook klein te houden, als een soort kruising tussen Fairport Convention, Loreena McKennitt en Bjork. Drifting Like A Bird is sfeerrijke Scandinavische folk pop. Lien die zelf behalve zingt ook verdienstelijk de Noorse hardangerviool en de Zweetse nyckelharpa bespeelt, heeft met deze CD mooie gevoelige en breekbare liedjes afgeleverd, die het gevoel uitstralen van wijdse vergezichten, de hardheid van het bestaan, over de pracht en praal van het water en de verschrikkingen die het heeft, versterkt door het uitstekende vioolspel van Lien. De meeste gezongen in het Noors en een paar in het Engels. Deze zeemansliederen, deze shanty’s, zijn bevlogen vooral op de nummers Golfstrommen, Betty Mouat en Elle Melle: die je allemaal een claustrofobisch gevoel geven. Indrukwekkend is vooral het nummer The Shetland Bus, dat gaat over het het ship The Shetland Bus dat in de Tweede Wereldoorlog voer tussen Shetland en Noorwegen voor het Noorse verzet en vele mensenlevens heeft gered. Drifting Like A Bird is een mooi, stemmig en bevlogen album, dat gaat over de zee die geeft en de zee die neemt.
