Een leuke CD is deze van Kathleen Edwards, een uit Canada afkomstige zangeres die weet te overtuigen. Met een hoog meezinggehalte. En die teksten wil je lezen. Die gaan over jezelf vervelen in een kleine woongemeenschap; over slechte dingen over slechte vrouwen; over een soort van stil verlangen naar foute keuzes maken en spijt daarvan krijgen. Wat mij betreft komt dit allemaal zeer eerlijk en oprecht over. De muziek is een kruising tussen Edie Brickell, Rickie Lee Jones, Lucinda Williams en Suzanne Vega. Maar dan meer alt country georienteerd. Met een kwetsbare stem van Edwards die authentiek overkomt: soms een beetje fluisterend, soms uitbundig, soms ingetogen, en soms door merg en been. Meteen eigenlijk al door het openingsnummer Six O’ Clock News. Maar ook door die andere nummers One More Song The Radio Won’t Like, Mercury, The Lone Wolf, National Steel en Sweet Little Duck.
