(529) AC/DC – Let There Be Rock
De eerste keer dat ik iets hoorde van AC/DC was ergens in 1978 toen Whole Lotta Rosie (42, 39, 65, you could say she’s got it all) een hit was. Let There Be Rock is het beste album dat ik heb van deze band. Zonder twijfel. Maar ik heb dan ook maar vier albums van ze (nou ja inmiddels dus vijf als ik dat album Power Up uit 2020 ook nog meereken). Die andere drie zijn: For Those About To Rock (We Salute You), Flick Of The Switch en Black Ice, twee albums uit de jaren tachtig en een uit 2008. Go Down, Dog Eat Dog, Let There Be Rock, Bad Boy Boogie, Overdose en vooral dus Whole Lotta Rosie: het zijn allemaal klassiekers, en het is allemaal weergaloze rauwe energie. Zanger Bon Scott, in 1980 overleden, is op Let There Be Rock de zoon van God die de nieuwe religie verspreid. En Agnus Young (altijd lachen met hem op het podium) en Malcolm Young (in 2017 overleden) met hun gitaarsolo’s en onweerstaanbare riffs waardoor je het volume automatisch altijd iets hoger wil zetten, zijn meer dan goede gitaristen. Die andere drie albums die ik heb zijn ook allemaal uitstekend: maar hebben me nooit over de streep getrokken om echt alles van ze te gaan verzamelen. Interesant genoeg dus voor me voor een aantal albums, maar niet meer dan dat.
