The Sadies vanaf 1998 al actief, verloor dit jaar (2022) op zevenenveertigjarige leeftijd onverwacht zanger en gitarist Dallas Good. Hij overleed in februari. Dit album is nog met hem afgemaakt voor zijn dood. Wat een prachtige muziek dat opgeleverd heeft bewijst dit elfde album van deze band uit Toronto. Je moet onmiddelijk aan The Byrds, Moby Grape, The Seeds, The Fugs, Love en Arcade Fire denken, met deze megeling van psychedelica, garage rock, folk rock, surf en country. Hoewel iedere vergelijking eigenlijk mank gaat: want deze band heeft zonder twijfel een eigen sound gecreerd. Het is een echt familie album. Behalve Dallas Good zit ook Travis Good in deze band en spelen als gasten ook beide ouders Bruce Good en Margeret Good mee: allen ook actief in de bluegrass band The Good Brothers, samen met Brian Good, D’arcy Good en Larry Good. The Sadies echter, met ook Mike Belitsky op drums en Sean Dean op bas, bewijzen met dit album dat ze door velen momenteel terecht worden gezien als een van de beste bands uit Canada. Mooiste nummers zijn So far For So Few, More Alone, You Should Be Worried, No One Listening (met John Spencer op gitaar) en Message To Belial. Geproduceerd door Richard Reed Parry (Arcade Fire). Uitgebracht door Yep Roc Records.
