Come On Come On was het vierde album van Carpenter. Het was haar doorbraak en haar meest succesvolle tot nu toe (in 2020 kwam er nog een album van haar uit: haar zestiende). Op dit album uit 1992 staan voornamelijk pop, folk, country, honkytonk en softrock nummers. En die liggen lekker in het gehoor. Het enige nummer dat me niet bevalt is de tranentrekker Not To Much To Ask, een duet met zanger Joe Diffie. Maar de meeste nummers zijn gewoon mooi om naar te luisteren. I Am A Town bijvoorbeeld. Er staan zeven singles op dit album: I Feel Lucky, Not Too Much To Ask, Passionatte Kisses, The Hard Way, The Bug, He Thinks He’ll Keep Her en I Take My Chances. The Bug is een cover van Dire Straits en Passionate Kisses is een cover van Lucinda Williams. Er doen een aantal bekende artiesten en sessiemuzikanten mee op dit album. Rosanne Cash doet op het nummer Rhythm de achtergrondzang, Benmont Tench (AT 1760 – The Jayhawks, Alanis Morissette, The Jeff Healey Band, Blake Mills, Crosby/Stills/Nash, Stevie Nicks, Reef) speelt op drie nummers het Hammond Orgel, Jerry Douglas (AT 1760 – Alison Kraus and Union Station) speelt dobro, Paul Franklin (AT 1760 – The Notting Hillbillies, Lyle Lovett, Mark Knopfler and Emmylou Harris, Alan Jackson) pedalsteel gitaar en pedabro , Bob Glaub (AT 1760 – Warren Zevon, Steve Miller Band, Don Henley, Jim Morrison & The Doors, Ron Sexsmith) bas, Richard Jorgenson (AT 1760 – Bonnie Raitt) gitaar en Andy Newmark (AT 1760 – Rickie Lee Jones, David Gilmour, Bryan Ferry) drums. Toch een aardig stelletje sessiemuzikanten die deze zangeres hielpen om een uitstekend album te maken.
