Na Khaki Tears (2015), Whale City (2018) en Tainted Lunch (2019), verscheen dit jaar het vierde album van deze band uit Londen: At The Hotspot. Voor alle duidelijkheid: dit is geen livealbum (dat ligt aan mij, ik weet het). Nee, dit is een post punk album met een stevig funk en disco gehalte. En album met een concept. Het gaat over verslaafden, gokkers, dromers, dealers en dieven, die je bij de achteruitgang van de nachtclub en in achterafstraatjes tegenkomt. Het gaat over de fakers en de takers, over de onderkant van de samenleving. Waar neon valse schijn is en smerigheid altijd aanwezig. Met teksten als “fuck these deadlines, rules and regulations” en “we sleep, they fight, we speak, they fight, we sleep, they fight, we fight, they die”. Het is een verfrissend, luchtig en bitter album tegelijkertijd. En met zelfspot. Live At The Hotspot, Hot Shot, Eight Minute Machine, Fatso, Twtchin’ In The Kitchen, Baby Toe Joe, zijn een paar voorbeelden ervan. Het hele album is raak. Geproduceerd door Joe Goddart en Al Doyle (ook van LCD Soundsystem) beiden van Hot Chip. Uitgebracht door Bella Union (Modern Nation, 2019)
