Saga van Saga
Saga is ook weer een van die bands waarin ik vroeger best wel geinteresseerd ben geweest, En beschouwde ik deze band als het jongere broertje van Rush. Hoewel niet zo goed, vond ik ze wel net zo boeiend. Ik heb ooit de eerste zes LP’s gekocht (Saga, Images At Twilight, Silent Knight, World’s Apart, Heads Or Tales, Behaviour en Wildest Dreams), en later nog drie CD’s (Generation 13, Pleasure & The Pain en House Of Cards). Op Saga, het debuutalbum uit 1978, staan de eerste twee van de uiteindelike zestien chapters: Chapter 4 en Chapter 6, en zijn onderdeel van een verhaal over Einstein (op de eerste vier albums staan acht chapters, en op het dubbel live album, The Chapters Live uit 2003, staan de overige acht chapters). Mijn favoriete nummers op dit album zijn How Long, Humble Stance, Ice Nice en Tired World, en zijn mooie voorbeelden van de melodische prog rock van deze band. De krachtige stem van Michael Sadler, de pakkende rifs en prima solo’s van Ian Crichton (echt een geweldige gitarist) en het heldere synthesizer geluid bespeeld door drie bandleden, Sadler, Peter Rochon en Jim Crichton, broer van Ian Crichton, bezorgen Saga al op dit debuutalbum een uniek eigen geluid. Met nummers met een kop en een staart, met een popachtige frisheid en met gestructureerde arrangementen. Hoewel niet zo goed als Worlds Apart, die ik in mijn 1760 lijst heb gezet, en ook niet zo goed als andere albums van deze Canadezen, is dit toch een geweldig debuut. Uitgebracht door Polydor.
