In een interview heeft een van de oprichters van Hot Chip, Joe Goddart, een keer gezegd dat hij zich niet schaamt om popliedjes te schrijven. En gelijk heeft hij. Op het schrijven van goede popliedjes mag je namelijk best trots zijn. En op One Life Stand staan een aantal goede popliedjes. Simpele melodieen waar de massa van houdt. Kaal en zonder veel opsmuk, duidelijk en meteen to the point. Dat je meteen begrijpt. Althans binnen het genre van dit soort synthesizer muziek. Je kunt het klinisch noemen, monotoon of emotieloos (en nee, als het smaakvol is gedaan dan hoefd emotieloze muziek voor mij niet slecht te zijn). Soms vind je muziek redelijk om aan te horen zonder dat je begrijpt waarom. Dat is vaak een combinatie van dingen. En natuurlijk ook omdat het je doet denken aan al bestaande muziek, maar waar toch een nieuwe wending aan gegeven wordt. Nummers die er uitspringen zijn Thieves In The Night, I Feel Better, One Life Stand, Alley Cats, Keep Quiet en Take It In. Nummers waar ik niets mee heb zijn Hand me Down Your Love en We Have Love (ronduit irritant). Uitgebracht door Parlophone (AT 1760 – o.a. The Beatles, Radiohead, Gorillaz, Supergrass, Brain May en Pet Shop Boys).
