Foreign Affairs van Tom Waits
Alles van Tom Waits is van zeer hoge kwaliteit. Persoonlijk vind ik dat hij heeft geen zwakke albums heeft uitgebracht. Misschien dat de een iets beter is dan de andere (en nee, deze is niet eens zijn beste), maar ze zijn allemaal van een zeer hoog niveau. En daarbij ieder album van Waits is weer heel anders. Deze man heeft een gave. Hij is een verteller. Net als bijvoorbeeld Dylan, Nick Cave, Neil Young en Randy Newman. In dat rijtje hoort Waits wat mij betreft duidelijk thuis. Een zeer inspirerende artiest. Hij is volstrekt uniek. Zijn teksten zijn altijd interessant. En hoewel hij zeer gevoelig kan zingen, snijdt zijn raspende, grommende en brommende stem, altijd als een vlijmscherp mes door je ziel. Foreign Affairs is een cool jazz album, waarop hij bijgestaan wordt door Gene Cipriano op clarinet, Jack Sheldon op trompet, Frank Vicari op saxofoon, Jim Hughart (AT 1760 – Joe Pass) op bas en Shelly Manne (AT 1760 – Stan Kenton, Lee Konitz, Benny Carter, The Four Freshmen, June Christy, Henry Mancini, Tom Waits & Crystal Gayle) op drums, dat voelt als een oude zwart-witfilm uit de jaren vijftig, met een paar prachtige ballads en paar spoken word nummers. Uitgebracht in 1977, na Small Change uit ’76 en voor Blue Valentine uit ’78, in de periode dat hij nog ieder jaar een album uitbracht. Foreign Affairs is een van die albums die je midden in de nacht op je balkon moet beluisteren (vraag me niet waarom). Cinny’s Waltz, Muriel, I Never Talk To Strangers (een duet met Bette Midler en een Waits klassieker), Jack & Neal/California Here I Come, Potter’s Field, Burma-Shave, Barber Shop, Foreign Affair en A Sight For Sore Eyes. Ik kan er eindeloos naar luisteren. Die overgang van het laatste stukje van Pottersfield met die saxofoon naar het begin van die piano op Burma-Shave is om je vingers bij af te likken. Geproduceerd door Bones Howe (AT 1760 – The 5th Dimension) in Wally Heider’s Studio in Hollywood (AT 1760 – Gram Parsons, Tom Waits & Crystal Gayle). En alle foto’s op de voorkant, de achter- en op de binnenhoes zijn van de beroemde Hollywood fotograaf George Hurrell (die o.a. ook voor de foto’s van de hoezen van Queen The Works, Fleetwood Mac Mirage en Paul McCartney Press To Play verantwoordelijk was). Uitgebracht door Asylum Records.
