Son House – Forever On My Mind (2022)

In maart 2022 verschenen nooit eerder uitgebrachte opnames uit 1964 van een van de belangrijkste artiesten in de geschiedenis van de delta blues. Van de man die (1922-1988) ook wel The Father Of The Folk Blues werd genoemd, die in 1928 in de Parchman Farm gevangenis zat, in 1930 door Charley Patton voor het eerst in zijn leven de studio werd ingetrokken (pas in 1942 voor een tweede keer door producer en muziekarchivaris Alan Lomax), andere bluesmannen als Robert Johnson en Muddy Waters beinvloed heeft, en die pas in 1964 herontdekt werd: in hetzelfde jaar dat hij optrad op het Newport Folk Festival en een jaar later ook op het New York Folk Festival. Het is een werkelijk schitterende CD: alsof je met deze legendarische blues troubadour samen in dezelfde kamer zit en hij zomaar een gitaar pakt en voor je begint te spelen. De CD is kraakhelder opgenomen en is van een fantastische kwaliteit. De intimiteit spat er vanaf. Ronduit betoverend zijn die nummers: Forever On My Mind, Preachin’ Blues, Empire Express, Death Letter, The Way Mother Did. Pony Blues en Levee Camp Blues staan ook op de CD Son House Library of Congress Recordings 1941-1942. (de enige die ik tot deze van hem had) die ik in mijn 1760 lijst heb staan: maar op deze CD heten die beidde nummers The Pony Blues en Levee Camp Moan. Oorspronkelijk afkomstig van het persoonlijke archief van Dick Waterman (de toenmalige manager van House in de jaren zestig) opnieuw hersteld door Dan Auerbach van The Black Keys, en uitgebracht door Auerbach’s eigen Easy Eye Sound label. Een prachtig document.