On The Beach van Neil Young
On The Beach was het vijfde studioalbum van Young, uitgebracht in 1974. Het werd pas in 2003 op CD uitgebracht, als onderdeel van de Neil Young Archives. Dit album vormt samen met Tonight’s The Night en het livealbum Time Fades Away de zogenoemde Ditch Trilogy, een drietal albums die Young maakte in een nogal sombere periode van zijn leven. Als men Neil Young echt wil begrijpen moet je naar deze drie albums luisteren. Meer eigenlijk nog dan naar Harvest en Comes A Time (en ja die heb ik in mijn 1760 lijst gezet om heel andere redenen), en ook Everybody Knows This is Nowhere en zelfs Zuma. On The Beach gaat over verlies en is eigenlijk een heel deprimerend album, maar de muziek is verpletterend mooi en eenvoudig met prachtig gitaarwerk. Hoewel On The Beach later werd opgenomen dan Tonight’s The Night, werd het een jaar eerder uitgebracht. Na het succes van Harvest uit 1972 weigerde Reprise Records aanvankelijk om Tonight’s The Night uit te brengen. In de tussentijd nam Young On The Beach op. Het is altijd een van mijn favoriete LP’s van hem geweest. De intensiteit en de melancholie spat er van af. Het is tegelijkertijd ongemakkelijk, reflecterend, wanhopig en louterend. Vreemd genoeg was dit album vroeger voor mij de perfecte manier om er mee naar het strand te gaan (toen ik nog LP’s opnam op casettebandjes voor in mijn walkman). Al deze nummers, zoals Walk On, See The Sky About To Rain, Revolution Blues, Vampire Blues, For The Turnstiles, Motion Pictures (For Carrie) en Ambulkance Blues, gaven me vroeger het gevoel alsof ik me in al die zomers in de jaren tachtig inplaats van in Scheveningen mezelf in Californie begaf. Voor alle Neil Young kenners doen er nogal wat bekenden mee op dit album: Ben Keith, Tim Drummond (The Stray Gators), Ralph Molina, Billy Talbot (Crazy Horse), David Crosby, Graham Nash, Levon Helm, Rick Danko (The Band), George Whitsell (Crazy Horse) en countrymuzikant Rusty Kershaw. Je kunt je haast niet voorstellen wat de sfeer moet zijn geweest toen dit allemaal werd opgenomen. Was daar maar een documentaire van gemaakt.
