Albert Ayler was een avantgarde jazz saxofonist. Na vroege ervaringen met het spelen van R&B en bebop, begon Ayler muziek op te nemen tijdens het free jazz tijdperk in de jaren zestig. Sommige critici beweren echter dat hoewel Aylers stijl onmiskenbaar origineel en onorthodox was, deze niet voldeed aan het algemeen aanvaarde kritische begrip van free jazz. In feite is Ayler’s stijl op geen enkele manier te categoriseren, en het riep ongelooflijk sterke en uiteenlopende reacties op van zowel critici als fans. Zijn innovaties hebben latere jazzmusici geinspireerd. Zijn trio- en kwartetplaten uit 1964, zoals Spiritual Unity en The Hilversum Session, laten horen dat hij de improvisatie van John Coltrane en Ornette Coleman naar abstracte sferen brengt. Ayler verhuisde in 1962 naar Zweden, waar zijn opnamecarriere begon en groepen leidde, en jamde als een onbetaald lid van Cecil Taylor’s band in de winter van 1962-63. In 1963 keerde Ayler terug naar de VS en vestigde zich in New York City, waar hij zijn persoonlijke stijl bleef ontwikkelen en af en toe samenspeelde met free jazz pianist Cecil Taylor. 1964 was het best gedocumenteerde jaar van Aylers carriere, waarin hij vele albums opnam, waarvan Spirits, dat later uitgebracht werd als Witches & Devils in maart van dat jaar de eerste was. Witches & Devils is haast een religieus album, met vier nummers, Witches And Devils, Spirits, Holly Holy en Saints, waarop Ayler uitsluitend tenorsaxofoon speelt. Hij wordt begeleid door trompettist Norman Howard, bassisten Henry Grimes en Earl Henderson en drummer Sunny Murray. Geproduceerd door Bob Altshuler in Atlantic Studios (AT 1760 – Big Joe Turner, Jan Akkerman, Roberta Flack) in New York City. Oorspronkelijk uitgebracht op Debut Records (AT 1760 – Hazel Scott).
